Column Edin Mujagic

Rentelasten volgevreten Staat moeten omlaag

11 Maart 2014 - Edin Mujagic - 4 reacties

Juichstemming in Nederland! Ons begrotingstekort, zeg maar hoeveel Den Haag rood staat, daalt. In 2015 zelfs naar "maar" ca. 11 miljard euro. Juichen lijkt me echter niet op zijn plaats.

De Staat is een verzamelnaam voor ons allen. Wij zíjn de Staat en dat betekent dat als de Staat rood staat, wíj daarvoor uiteindelijk opdraaien. Direct, via lastenverhogingen of indirect, doordat de Staat miljarden leent om het chronische gat in zijn hand te dichten. Over die miljarden moeten we rente betalen. Op termijn remt dat de economische groei af. Elke euro die we afdragen aan de Staat om dat gat te dichten of de rente op de nieuwe schulden te betalen, kunnen we niet uitgeven. En onze uitgaven zijn de brandstof waar de motor van onze economie op draait.

Vooropgesteld: met rood staan is niets mis als dat gebeurt in slechte tijden en tijdelijk. Ook het hebben van wat schulden is an sich niet erg. Zolang het allemaal niet structureel wordt en de schulden niet alleen maar stijgen. In Nederland is het echter structureel en de schuld stijgt alleen maar.

Sinds 1970 had Nederland welgeteld 5 keer een begrotingsoverschotje. Ook in economische topjaren hield de Staat bijna nooit geld over, óndanks de miljarden aan aardgasbaten. En áls het soms gebeurde, dan door eenmalige inkomsten zoals de veiling van UMTS-frequenties. Onze staatsschuld is gestegen van 34,5 miljard euro in 1970 tot ca. 450 miljard nu. Een van de gevolgen is dat de belastingen veel hoger zijn dan in het verleden. Denk daarbij niet alleen aan de tarieven maar ook aan kosten die niet meer aftrekbaar zijn zoals de zorgpremie. Een ander gevolg is dat de Staat zelfs met de huidige uniek lage rente elk jaar ca. 9 miljard euro aan rentelasten heeft. Dat is meer dan onze defensie-uitgaven en slechts iets minder dan de uitgaven aan veiligheid en justitie.

Dit almaar rood staan op kosten van de hardwerkende Nederlander moet stoppen. Ik zeg: de bezem door de overheidsuitgaven en in de grondwet opnemen dat rood staan alleen in slechte tijden mag en dan ook nog beperkt en tijdelijk. De overheid moet op dieet na decennialang volvreten. Wanneer dát gebeurt, dán mogen we echt juichen. Een lager begrotingstekort is niet goed, alleen minder slecht dan een hoger tekort. Maar wel slecht.

Edin Mujagic*
Monetair econoom en DCA analist rentemarkt

*Deze column van Edin schrijft hij voor de krant Metro. Deze verscheen op 7 maart 2014.

 

Edin Mujagic

Edin Mujagic is macro-econoom en hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Hij focust zich op de wereldwijde centrale banken, en in zijn blogs schrijft hij met name over de ECB en Fed. Ook heeft hij diverse boeken geschreven.

Meer over

Edin Mujagic
Regenradar
Powered by Agroweer
Reacties
4 reacties
Johan 11 Maart 2014
Dit is een reactie op dit artikel:
[url=http://www.boerenbusiness.nl/columnisten/edin-mujagic/item/10846056/Rentelasten-volgevreten-Staat-moeten-omlaag]Rentelasten volgevreten Staat moeten omlaag[/url]
Zo is het maar net. Owee als we het gas niet meer hebben, dan breekt de pleuris uit. Dat hebben die Noren beter geregeld.
big 12 Maart 2014
Nederland is gewoon net zo ver als griekenland en italie .we konden het mooi verbloemen met de aardgas opbrengsten, dit krijg je dan als je 40jaar potverteerd.Met dank aan de rode partijen.
schoenmakers1 12 Maart 2014
komt omdat de leiders niet voor het land er zitten maar alleen voor zichzelf en hun vrienden zorgen, als er bezuinigd moet worden zijn de gewone man altijd de klos, ze moeten het geld eens gaan halen waar veel te veel naar toe gaat (koningshuis en wachtgelden) en het ambtelijk stelsel verantwoordelijk maken voor hun fouten
Bert 14 Maart 2014
In een woord: raak.
Jokertje 11 April 2014
Een kerel die ik ken had Economie gestudeerd en wilde na een periode bij het bedrijfsleven gaan solliciteren bij de belastingdienst.

Na een aantal rondes was hij samen met een andere persoon over gebleven, en hij zat te wachten op het laatste gesprek, toen er een man van rond de 35 jaar binnen kwam; netjes gekleed, de andere sollicitant.

Hij dacht dat al en vroeg half informerend: zenuwachtig?
Nou nee zei de andere man en ze raakte wat aan de praat.

Hij vroeg de man ook naar de motivatie, en die was duidelijk.
"Nu heb ik altijd bij de Belastingdienst gewerkt, en ik ben daarna naar het bedrijfsleven gegaan, maar ik heb daar gewoon stress van de drukte en de prestatie die ze van me verlangen en ik wil weer lekker rustig naar de belastingdienst voor een gemakkelijker leven" vertelde hij, en vroeg toen aan mijn vriend wat de reden was.

Die vertelde dat hij juist een nieuwe uitdaging wilde, en deze dacht te vinden bij de belastingdienst.

In zijn gesprek binnen gaf hij ook duidelijk aan wat hij wilde betekenen voor de Belastingdienst, en vertelde ook over zijn goede inzet, en liet positieve referenties de revue passeren.

Toch wel tevreden ging hij naar huis alwaar de post de uitslag na een paar weken in de bus gooide: afgewezen.

Nu toch nieuwsgierig geworden had hij maar eens gebeld over de gronden van de afwijzing.
Het antwoord was ontstellend te noemen: de andere sollicitant was beter bij machte om een goede balans te vinden tussen arbeid en privé, en men was bang dat hij die balans niet zou kunnen vinden.

Moraal van het verhaal: men moet lage arbeidsethos hebben, en lui zijn, om een goede balans in privé en zakelijk te hebben, en de enigste werkgever die daar om vraagt is de overheid.

En ja, daar moet het bedrijfsleven voor opdraaien, want daar hebben we niet zo'n balans.
U kunt niet meer reageren.

Wat zijn de actuele noteringen?

Bekijk en vergelijk zelf prijzen en koersen

Bel met onze klantenservice 0320 - 269 528

of mail naar support@boerenbusiness.nl

wil je ons volgen?

Ontvang onze gratis Nieuwsbrief

Elke dag actuele marktinformatie in je inbox

Aanmelden