NAK en leveranciers herkennen kritiek niet

Keuringsdienst NAK herkent zich niet in de berichtgeving en de klachten die aardappeltelers, in het bijzonder de Limburgse, hebben over de kwaliteit van het pootgoed. Vorige week liet de Limburgse Land- en Tuinbouworganisatie (LLTB) zich daar kritisch over uit. Ook in reacties op dat bericht wordt over en weer commentaar geleverd.

Enkele telers klagen over problemen met de opkomst, rotte knollen en vermenging, maar uit navraag bij de NAK blijkt dat er niet meer klachten zijn binnen gekomen dan andere jaren. Ton Stolte, manager operations bij de NAK, vindt de hoeveelheid klachten die ze ontvangen meevallen. ‘We zien dat het aantal expertiseaanvragen niet groter is dan vorig jaar. Toen was er meer rot, nu bevatten partijen meer bovenmaats pootgoed dan is toegestaan. Ook lijkt er wat slordiger te zijn gesorteerd. Waarschijnlijk heeft dat te maken met dat er later is gesorteerd; dan houden telers rekening met krimp, maar dat is niet uitgekomen. Bovendien was het pootgoed dit jaar wat grover.’

Ook weet Stolte dat uit evaluaties van de Vereniging voor de Aardappelverwerkende Industrie (VAVI) bleek dat het aantal klachten meeviel. ‘We kennen de signalen in de media, maar dat zien we niet terug in een stijgend aantal expertises of meldingen. Ook onze vliegende controles en steekproeven tonen geen grote slordigheden aan. En de gevallen die wij binnen kregen en daarop gecontroleerd hebben, bleken niet ernstig. Wij herkennen de klachten dus niet zozeer.’

De NAK-man zegt verder niet zo veel te kunnen met de algemene kritiek. Alleen middels meldingen die via het klachtenformulier bij de keuringsinstantie binnen komen, kan deze in actie komen. Stolte dringt er dan ook op aan dat telers die klachten hebben deze melden. ‘Daarmee verbeteren wij ons systeem, kunnen we keurmeesters beter aansturen, zijn we nog meer alert en kunnen we leveranciers inlichten. Wij staan open voor kritiek, maar dan hebben we wel exacte gegevens nodig.’

Weinig herkenning ook bij de twee grote pootaardappelhandelshuizen. Agrico-directeur Jan van Hoogen stelt dat er niet moet worden overdreven. ‘In het voorjaar worden enorme hoeveelheden pootgoed afgeleverd. Daar gaat altijd wel eens iets fout. Wij krijgen gemiddeld op 1 à 2 procent van de partijen klachten, in 98 procent van de afleveringen gaat het goed.’ Wel wijst hij erop dat een teler bij het afleveren altijd moet opletten op de kwaliteit. Als hij die niet voldoende vindt, moet hij reclameren bij zijn leverancier. Het afgelopen seizoen hebben wij goede afspraken gemaakt tussen afnemers en de NAK over het voorkomen van klachten (strenger keuren) en bij problemen direct de NAK inschakelen. Mochten er na opkomst problemen zijn, dan is er ook nog een goede regeling.’ 

Ook HZPC kreeg geen klachten. Directeur Gerard Backx: ‘Wij lezen in de media dat dit zou spelen, maar horen het niet direct. Als een klant een klacht heeft over onze producten, gaan we er gelijk naar toe, besteden we er aandacht aan en lossen het op. Daar komen geen wanklanken op. Het kan zijn dat deze roep niet onze rassen/leveranties betreft of dat het een politieke roep is. Ik houd het op het laatste’, zegt hij. ‘Alhoewel dat het niet minder belangrijk maakt.’

Het Friese bedrijf investeerde de afgelopen jaren veel in kwaliteitsverbetering, begrip en bewustwording. ‘Er gebeurt nogal wat met de pootaardappel van het moment dat deze uit de koelcel komt bij een pootgoedteler tot het moment van planten. Als daar een lange periode tussen zit (door laat pootseizoen), kan de kwaliteit snel verslechteren als de aardappelen niet goed bewaard worden. De uitdaging van de keten is hoe je dat traject kunt verbeteren. Daarom hebben wij consumptietelers en pootgoedtelers bij elkaar gebracht om hen te laten zien wat een ieder doet met de producten. Begrip voor elkaars manier van werken heeft veel bewustwording gecreëerd.’

Beide concerns bestrijden het idee dat onder sommige consumptietelers leeft, dat goede partijen naar het buitenland gaan en de slechte in Nederland blijven. ‘Onzin’, zegt Backs. ‘Er gaan hele andere rassen overzee weg dan dat er in Noordwest Europa wordt uitgeplant.’ Ook Jan van Hoogen noemt het verhaal nonsens. ‘Van het ras Fontane (meer dan 2.000 hectare pootgoed) gaat meer dan 95 procent naar Nederland, België, Duitsland en Frankrijk. Voor ons is er geen verschil tussen deze landen. Vaak zijn het dezelfde afnemers die aan al deze landen leveren; de grote fritesfabrieken.’

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.