Suikers uit bieten, maïs en aardappel wachten goede afzetkansen. Naast toepassing in voedsel en veevoer kunnen suikers dienen als vervanging van fossiele grondstoffen voor de productie van chemicaliën en materialen. Wageningen UR verwacht dat deze duurzame grondstoffen in de toekomst van groot belang kunnen zijn voor de chemische industrie. Zeker na het vervallen van het suikerquotum in 2017.
Suikers zijn een bekende grondstof voor voedsel en veevoer. Minder bekend is het feit dat suikers interessante bronnen zijn voor allerhande chemicaliën en (bio)plastics. Suikers kunnen bijvoorbeeld worden omgezet in polymelkzuur (PLA), een bioplastic dat toepasbaar is in verpakkingen. Wanneer bioraffinage, het verwaarden van álle waardevolle componenten uit een gewas, slim ingezet wordt, hoeft het gebruik van suikers voor de chemie niet te concurreren met voedsel-en veevoerproductie. De totale financiële opbrengst van het gewas kan voor een boer bovendien hoger uitpakken wanneer een deel van de grondstoffen door de chemie wordt benut.
Wageningen UR onderzocht welke processen slim ingezet kunnen worden om grondstoffen te verwerken tot suikers voor de chemie. Deze processen hoeven niet identiek te zijn aan de verwerking tot ‘humane suikers’: produceert men nu uit suikerbiet kristalsuiker, voor de chemische industrie is het goedkopere tussenproduct diksap mogelijk geschikter. Per chemische bouwsteen is het van belang de meest geschikte keten te ontwerpen. Wageningen UR heeft een aantal voorbeeldketens, zoals de route van melkzuur uit maïs en ethanol uit tarwe, verder uitgewerkt. Ook is een inschatting gegeven van de hoeveelheid suiker die nodig is om de Nederlandse chemie in de toekomst van grondstoffen te voorzien.
Met het vervallen van de suikerquota ontstaat binnen enkele jaren een nieuwe situatie. Op dit moment importeert Europa netto nog veel suiker (circa 10 procent van de behoefte), in de toekomst zou dit kunnen veranderen in een netto exportpositie. Op basis van modelberekeningen schat Wageningen UR in dat het areaal suikerbieten met 10 procent kan toenemen in Europa en met 14 procent in Nederland. Of dit ook daadwerkelijk gebeurt, is afhankelijk van verschillende ontwikkelingen. Zo zal afschaffing van de melkquota in 2015 waarschijnlijk zorgen voor meer ‘grondhonger’ in met name de Nederlandse melkveehouderij. Voor bedrijven met een gewasrotatie kan meer suikerbieten produceren aantrekkelijk zijn, mits er geen vruchtwisselingsproblemen optreden. Internationale vraag- en aanbodontwikkelingen en de daarmee samenhangende prijzen voor suikerbieten en andere akkerbouwgewassen spelen ook een belangrijke rol.
Tot nu toe zijn er verschillende prijsniveaus voor quotum- en buitenquotumsuiker. Buitenquotumsuiker wordt op dit moment gebruikt voor de productie van bio-ethanol en voor andere industriële toepassingen. Als het quotum wegvalt, zal er grofweg eenzelfde suikerprijs ontstaan voor ‘humane’ en ‘non-food’ toepassingen. Met als gevolg dat humane suiker goedkoper wordt en non-food-suiker, inzetbaar voor onder meer de chemie, duurder. Suiker zou daardoor in principe minder aantrekkelijk worden voor non-food toepassingen. Dit probleem is geheel of gedeeltelijk op te lossen door als suikerindustrie de chemische industrie aantrekkelijke contracten aan te bieden op basis van dun- of diksap uit suikerbieten als grondstof in plaats van de duurdere grondstof kristalsuiker.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
