Hoe kringloopwijzer grip krijgt op voerhandel

Vanaf 1 januari is elke melkveehouder in Nederland verplicht om de kringloopwijzer in te vullen. Het moet meer inzicht gaan geven in de stromen van de mineralen en wellicht op termijn een tool worden om mestplaatsingsruimte te verdienen. Op termijn, omdat de regelgeving rondom fosfaatrechten nog steeds op zich laat wachten en die uiteindelijk gaat bepalen of er wel of geen extra ruimte verdiend kan gaan worden.

Voor nu levert het extra rekenwerk op bij de aankopen van voer. Met name het fosforgehalte eist hier aandacht en dat maakt de aankopen van voer lastiger. Het wordt onder meer gevoeld bij de handel in snijmaïs. Daar begint overigens wel meer leven in de brouwerij te komen. De bovenkant van de prijs blijft staan op 60 euro per ton franco boerderij, bij een onderkant van 55 euro. Het zet de gemiddelde prijs iets omlaag naar 57,50 euro per ton franco boerderij. Voor een hogere kwaliteit of product van verder weg gelden de hogere prijzen. 

Sowieso moet voor een betere kwaliteit snijmaïs een beroep gedaan worden op Brabant of België. Hoe noordelijker hoe slechter de kwaliteit van maïs. Betekent dit ook een grotere vraag naar vroege rassen? Uit het veld klinken niet direct geluiden die hierop wijzen. Bij vroege rassen bestaat toch de angst dat de snijmaïs niet rijp genoeg is, maar vorig seizoen bewees het groeiseizoen juist te kort om voor een goede afrijping van de latere rassen te zorgen.   

Bij gras begint het seizoen ongewoon vroeg. Een eerste melkveehouder meldt over twitter de koeien in het laatste weekend van februari al buiten te hebben lopen. Pleksgewijs staat er dan ook al best veel gras alleen is het land vaak nog te nat.

Toch begint de handel in kuilgras toe te nemen. Prijzen laten een grote spreiding zien. Voor balen geldt een prijs van 35 tot 40 euro per baal. Voor kuil begint de prijszetting op 1,30 euro per procent droge stof en ligt de bovenkant op een uitzonderlijke prijs van 1,70 euro.  

De markt voor voeraardappelen ligt er rustig bij. Prijzen liggen tussen de 35 en 40 euro per ton franco boerderij, maar het aanbod blijft beperkt. Toch zijn er nog altijd melkveehouders te vinden die het product ook tegen deze relatief hoge prijzen willen hebben. Het illustreert de grote verschillen in liquiditeit tussen de bedrijven. 

Weinig veranderingen worden er gesignaleerd bij hooi en stro. Weidehooi blijft krap en doet 150 tot en met 210 euro per ton franco boerderij. Voor graszaadhooi ligt de basis op 135 tot en met 140 euro per ton franco boerderij. Voor Roodzwenk geldt een premie van 10 euro.   

Ook bij stro worden geen veranderingen gemeld. Tarwestro wordt aangeboden vanaf een 100 euro per ton, maar voor een betere kwaliteit ligt de gemiddelde prijs op 110 euro per ton. Gerst staat op 115 euro. Nog altijd is er voldoende aanbod.