Column Alfred Jansen
Is maatschappij gebaat bij Nederlands vlees?
De Nederlandse vleesveehouderij staat aan de vooravond van het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) en dat heeft een grote impact op de continuïteit van de sector. De belangenorganisaties pleiten voor steun aan de vleesveehouderij, maar is dat terecht? Is de maatschappij gebaat bij Nederlands vlees?
De maatschappij is veeleisend en vooral de Nederlandse maatschappij weet wat zij wil. De belangrijkste wensen zijn: de koe in de wei of in de natuur, biodiversiteit, respect voor de koe en geen gebruik van antibiotica. Voor een vleesras als de Limousin is dat goed te realiseren, ook in Nederland. Bovendien worden Limousins en andere vleesrassen ingezet bij het beheren van natuurgebieden en dragen op die manier bij aan de biodiversiteit en natuurontwikkeling.
Problemen met zieke dieren en mogelijke overbegrazing worden door de agrarisch ondernemer in overleg met de eigenaar van het natuurgebied opgelost. Iedereen blij, zou je zeggen. Maar de schoen wringt bij de verdiensten, die zijn er niet voor de agrarische ondernemer. Als ik het op de manchet uitreken, is er per jaar een verlies van 300 euro per zoogkoe en dan reken ik nog geen arbeid.
Hetzelfde geldt voor de roodvleesmesterij. Zij mesten de Nederlandse vleesveedieren af voordat ze naar de Nederlandse slachter en slager gaan. Uit onderzoek blijkt dat dit heel duurzaam gebeurt. Zij zijn een onmisbare schakel voor het bewaken van de voedselveiligheid en de origine van het Nederlandse vlees. Zo langzamerhand wordt het Nederlandse vlees een schaars product, want nog maar de helft van het geconsumeerde rundvlees in Nederland wordt hier ook geproduceerd. Helaas wordt de roodvleesmesterij onevenredig hard getroffen door het nieuwe GLB. Het ziet er echt naar uit dat de continuïteit niet meer reëel is, ondanks dat het maatschappelijk zeer verantwoord is. Maatschappelijk gezien zijn vleesveehouders goed bezig, maar economisch niet.
De consument is nu aan zet door het Nederlandse product financieel extra te waarderen, maar daar verwacht ik niet veel van. Vaak vertoont de consument moreel wangedrag en kiest toch voor het goedkoopste stukje vlees uit het buitenland. Voor de sector is het op korte termijn niet mogelijk om het Nederlandse vlees onderscheidend in de markt te zetten, zo’n traject duurt jaren. Bovendien moet de consument weer leren waar het vlees vandaan komt en hoe je het moet bereiden. Dat moet je al vanaf de lagere school aanbieden.
Staatssecretaris Dijksma heeft gelijk dat zij de sector wil helpen met een graasdierpremie voor het begrazen van natuurgebieden. De koe en de agrarische ondernemer leveren een maatschappelijke dienst en die moet worden gewaardeerd, ook financieel. Of dit voldoende is om het Nederlandse vlees in de winkel te houden, vraag ik me af. Ik pleit daarom voor een koppeling met het voordeel voor de maatschappij. Alleen dan kan de vicieuze cirkel, waarin de maatschappij eisen stelt aan de producent maar daar niet voor betaald, worden doorbroken.
Alfred Jansen
Directeur en rentmeester De Mediaan
Alfred Jansen
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.