De fosfaatrechten worden ingevoerd om de groei van de melkveehouderij te stoppen. De sector is boven haar fosfaatplafond uitgekomen. Met de EU is een nationaal fosfaatplafond afgesproken, dat de fosfaatproductie door dieren in Nederland moet begrenzen. Deze begrenzing is nodig om het milieu niet teveel te belasten, met name het nitraatgehalte in het grondwater wordt daarbij gebruikt als maatstaf.
Het nitraatgehalte daalt al jaren, maar op met name de zandgronden in de concentratiegebieden is het nog te hoog. Dit roept de vraag op waarom de fosfaatproductie in de ene sector moet worden begrensd, terwijl een andere sector wel mag uitbreiden. Fosfaat is toch fosfaat.
De melkveehouderij wordt nu begrensd, maar de aan de melkveehouderij gerelateerde kalverhouderij kent geen dierrechten, noch fosfaatrechten en kan dus groeien. De kalverhouderij helpt de melkveehouderij in Nederland met het verwaarden van het kalf, maar door de import van buitenlandse kalveren wordt de waarde van de Nederlandse kalveren niet gestimuleerd en wordt ook mest geïmporteerd. In plaats daarvan moet een deel van de kalverhouders zich ook kunnen toeleggen op het opfokken van fokkalveren. Dat maakt de kalverhouderij duurzamer en het is ook goed om de leegstand in de kalverhouderij te beperken.
Vanuit de Nederlandse varkenshouderij, zoals NVV en LTO, wordt aangegeven dat zij geen fosfaatrechten wil. Toch hebben wij in de praktijk te maken met één binnenlandse mestmarkt, waarbij iedere agrarische ondernemer moet concurreren met collega varkenshouders, melkveehouders of kalverhouders. Als agrarische sector hebben wij er baat bij om het (binnenlandse) voer en de mest goed te benutten.
Je kan dus zeggen dat de varkenshouderij, pluimveehouderij en kalverhouderij dan ook fosfaatrechten moeten krijgen, want dan hebben zij ook de kans om met hun bedrijfsvoering de fosfaatproductie te sturen. Als de varkenshouderij er in slaagt mest te produceren met minder fosfaat, dan kunnen zij die mest makkelijker afzetten naar de akkerbouw of de mestverwerking.
De akkerbouwers hebben ook belang bij een goede benutting van de mest en dat de gebruiksnormen worden verhoogd, omdat dan de bodemvruchtbaarheid op peil blijft en het gebruik van dierlijke mest geld oplevert. Daarom pleit ik ook voor een salderingssysteem, dat akkerbouwers moet helpen om de beschikbare ruimte voor dierlijke mest beter te benutten.
Alles overwegende, kom ik tot een systeem waarbij iedere veehouder wordt beloond voor het zo goed mogelijk benutten van voer en mest. Daarom moet er ook een basisreferentie komen van bijvoorbeeld 100 kg fosfaat per hectare grond. Geef bovendien iedere veehouder een fosfaatreferentie die is gekoppeld aan het aantal dieren. Op deze referentie kan worden gekort als daar aanleiding voor is. Iedere veehouder heeft dan de kans om op bedrijfsniveau de benutting van fosfaat te sturen, bijvoorbeeld met de KringloopWijzer. Daar is de agrarische sector als geheel bij gebaat.
Alfred Jansen
De Mediaan
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op dit artikel:
[url=http://www.boerenbusiness.nl/columnisten/alfred-jansen/column/10864603/Fosfaatrechten-alleen-effectief-in-alle-sectoren]Fosfaatrechten alleen effectief in alle sectoren[/url]
Er is toch helemaal geen overschot ? Wat een melkveehouder niet kan weg zetten houd hij maar lekker in zijn mestput. En verder is toch alles al geregeld niemand mag en zal meer bemesten wat nodig is , en wat er aan derogatie mag worden aangevoerd. Dan is de cirkel rond en verder moet een veehouder zelf maar oplossen Hoe hij zijn mest kwijt raakt. Snap werkelijk het probleem niet!