Profiteren van droogte en neerslagtekorten

Wekenlang is het droog geweest en dit weekend kunt u zijn verblijd met een forse bui regen. Dat is erg welkom, al helpt dat ons nog niet af van het neerslagtekort. De droogte heeft de afgelopen periode ook de nodige aandacht gekregen in de media. De verslaggeving over de droogte laat hier en daar te wensen over, zo constateer ik als econoom.

 

De droogte en de vergelijkingen met 1976 zijn u bekend. Als akkerbouwers hangen we in de interviews in kranten en op het journaal het beeld op dat we naar water verlangen en het gesleep met de regeninstallatie meer dan zat zijn. Toen ik vorige week in NCR-Handelsblad naast zo’n stukje over de landbouw ook een stukje zag staan over de binnenvaart, vroeg ik me af waarom we ons weer zo klagend neer laten zetten.

 

Ook de binnenvaart heeft fors last van de droogte, in dit geval in de vorm van lage waterstanden op de rivieren. Waardoor schepen minder zwaar beladen kunnen worden en er soms ook minder snel gevaren mag worden. Hier en daar zijn inhaalverboden ingesteld. Vorige week maakte ik bij toeval een reisje langs de Rijn, met de trein van Frankfurt naar Bonn, en zag met eigen ogen rotsen uit het water opsteken die je normaal niet ziet.

 

De schippers vinden het prima, zo lieten ze de krant weten. De spullen moeten toch vervoerd, en dus wordt alle (over)capaciteit ingezet om zo veel mogelijk te varen. En de tarieven gaan lekker omhoog, dat is nog eens verdienen.

 

In de akkerbouw werkt natuurlijk ook zo’n mechanisme: de lagere aardappeloogst leidt tot fors hogere prijzen. Qua inkomen was 1976 een topjaar voor de akkerbouw. Natuurlijk, het moet niet helemaal verdrogen, want dan heb je niets te verkopen. En wie het risico van lage prijzen met een contract in plaats van een optie heeft afgedekt, merkt nu dat hij ook de kans op hoge prijzen heeft weggeven.

Dat maakt dat in zo’n jaar met extreem weer en extreme prijzen ook de spreiding in inkomens enorm is. Ook omdat het prijscorrectie mechanisme alleen werkt voor vrije producten die weinig buiten Noord West Europa verhandeld worden.  Maar gemiddeld genomen valt er weinig te klagen. Het is de consument die de rekening van de droogte betaalt via hogere prijzen. De gemiddelde akkerbouwer is als de binnenvaartschipper, die profiteert.

 

Ik ben oud genoeg om me naast 1976 ook 1977 nog te herinneren. Sommigen kochten grond, anderen lieten voor hun oude dag een bungalow bouwen en velen ruilden de auto in. Een enkeling kocht een bootje, een paar noemden het Bintje.