Mag het ietsje meer trekker of kipwagen zijn?

Mag het ietsje meer zijn? Grote kans dat een vertegenwoordiger dat aan u vraagt als de gewichten van een nieuwe trekker, maaidorser of kipwagen aan de orde komen. Iedereen heeft het erover, is het met elkaar eens en nagenoeg niemand onderneemt actie. Trekkers en landbouwmachines groeien nog steeds in gewicht. Intussen blijft de bodemdruk onder aan de agenda staan.

Heel landbouwjournalistiek Europa en alle techniek freaks stonden enkele weken terug op hun kop. Fendt lanceert de 1000-serie trekkers op een idyllisch sprookjeskasteel in Zuid-Duitsland. Een nieuwe viercilinder trekker of een compacte zescilinder? Nee, we willen weten hoeveel pk er onder de kap van dat grote beest ligt! Uiteraard deden we daar op Boerenbusiness vrolijk aan mee.

Waarom? Het blijft leuk en, niet onbelangrijk, iedereen wil het lezen. Bovendien druppelt de techniek van dergelijke topmodellen langzaam door naar de kleine modellen. Bekijken we het nieuws door een teelttechnische bril, dan is de lancering van zo’n zwaargewicht een zwarte bladzijde voor uw bodem.

Leeg weegt de Fendt 1050 Vario zo’n 14 ton. Uiteraard heeft het model bijpassend schoeisel maar, iedereen zet hopelijk zijn vraagtekens bij dergelijke tonnages. Uiteraard is het merk geen uitzondering. Claas heeft al sinds 2011 twee trekkers in het pakket van 450 en 500 pk op wielen. Ook kniktrekkers met honderden pk’s zijn geen uitzondering. Zowel op rupsen als wielen. Van de grote Claas Xerion rijden in Nederland (nog) geen exemplaren rond. Op internet wordt gefluisterd dat de eerste Fendt inmiddels is verkocht.

Uiteraard kunnen we de jongens uit Marktoberdorf of Harsewinkel niet de schuld geven voor het systematisch verdichten van onze bodem, met alle gevolgen van dien. Als akkerbouwer en ook als veehouder ben je zelf verantwoordelijk voor de keuzes op jouw bedrijf. Gaan we maïs hakselen na een regenperiode, doen we rijdend lossen tijdens de graanoogst of neem ik de moeite om mijn bandenspanning te verlagen?

De bewustwording in de sector neemt wel langzaam toe. Dat vertelde Hans Brokking, commercieel directeur van Zuidberg, onlangs in een interview. Een enkeling kiest ervoor om zijn trekkers of machines uit te rusten met rupsbanden om zo de bodem te sparen. Niét om onder zware omstandigheden ook te kunnen oogsten. Dat is een uitgangspunt van de verleden tijd.

Vervolgens moet de klant van het loonbedrijf, dat komt rooien op rupsen, ook bereid zijn een meerprijs te betalen. Rupsen zijn immers duur en onderhoudsgevoelig. De agrarisch ondernemer wil vervolgens meer geld ontvangen voor zijn product, wat de afnemer niet wil betalen. Een vicieuze cirkel waarbij iedereen met de vinger naar elkaar wijst, discussieert en geen knopen doorhakt.

Misschien gaat de techniek van autonome landbouwvoertuigen uiteindelijk de knoop voor ons doorhakken. In mijn vorige column noemde ik al enkele machines uit de praktijk zoals; de Nederlandse Greenbot van Conver of de maairobot op rupsen van Kongskilde uit Denemarken. De aanschafprijs is, met zo’n 80 tot 100 pk plus het gemis van een cabine en andere onderdelen, nog best even slikken. Wanneer de techniek grootschalig wordt omarmt, en de wetgeving dit ook mogelijk maakt, daalt de prijs en wordt de techniek voor iedereen interessant.

Ik heb niet de illusie dat kleine robots weer één rij bieten gaan rooien en gerobotiseerde kruiwagens het afvoeren. Met de grootschalige landbouw staat dat buiten kijf. Die grote kippers houden we dus nog wel even op het land om onze 100 ton suikerbieten of 15 ton tarwe af te voeren. Door slim gebruik te maken van vaste rijpaden, overlaadwagens en rupssystemen kunnen we de belasting voor de bodem wel reduceren. Het is een begin en zoals u weet, is alle begin moeilijk. Gelukkig zijn de bandenboeren en rupsfabrikanten ook druk aan het door ontwikkelen om letterlijk onze lasten te dragen. Voor de komende 10 tot 20 jaar verschijnen daar waarschijnlijk de meest praktische innovaties.

Een extreem natte zomer of herfst heeft als klein voordeel dat het ondernemers aan het denken zet. Ook dit voorjaar heeft daarvoor gezorgd. De structuurschade is deze periode in bijna ieder gewas terug te vinden. Iedereen praat erover, is het met elkaar eens en doet vervolgens niets. Het is tijd dat we knopen gaan doorhakken. Ik heb daarom vast een éénrijïge bietenrooier gekocht, gebouwd in 1960. Die heeft een eigengewicht van 500 kilo. Laat de toekomst maar komen, ik ben er klaar voor!

Niels van der Boom
Techredacteur bij Boerenbusiness.nl

Niels van der Boom

Niels van der Boom is sinds augustus 2013 expert Akkerbouw & Techniek bij Boerenbusiness. Hij bericht vooral over de aardappel-, granen- en suikermarkt. Wekelijks presenteert hij de marktflits over de granenmarkt.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.