Melkveehouders moeten niet kijken naar kosten

Als geen ander kennen de melkveehouders in Nieuw-Zeeland de grillen van de wereldmarkt. Nu hebben ze dan wel een melkprijs van 44 cent, maar dit kan van de een op andere dag weer anders zijn. Als geheim wapen noemt Leonie Guiney, samen met haar man eigenaar van diverse Nieuw-Zeelandse bedrijven, niet kijken naar kosten, maar het zoeken naar een goed systeem.  

Leonie Guiney mag zichzelf en haar man pas tien jaar melkveehouder noemen. Toen ze begonnen hadden ze niets, maar anno 2014 bezitten zij en haar man drieduizend koeien verspreid over een handvol bedrijven. Voordat ze met haar man ging boeren werkt Guiney als adviseur op melkveebedrijven in Ierland. Terwijl zij zich met de cijfers bezighoudt zoekt haar man continu naar nieuwe kansen.

Maandag gaf zij in Heerenveen, tijdens een bijeenkomst van Niscoö, aan dat de Nieuw-Zeelandse melkveehouders hun succes mede te danken hebben aan de prijsschommelingen. Het zorgt ervoor dat de melkveehouders meer discipline bezitten, maar ook geeft het jongeren de kans om in te stappen. "Doordat de prijzen van koeien onder invloed van de melkprijs flink fluctueren krijgen mensen van buiten de sector de kans om in te stappen." Zo begonnen zij en haar man tien jaar geleden ook via het zogenaamde sharemilking systeem. 

Sharemilking houdt in dat je met je eigen veestapel gebruik mag maken van grond en gebouwen van een andere melkveehouder. Die heeft vaak al een groot deel van zijn leningen afgelost en is al wat op leeftijd. "Hij heeft het kapitaal, wij de koeien. Je kunt op je vingers natellen wie er het beste voor staat." Toch lukte het haar en haar man net zoals zoveel anderen om zo in het bezit te komen van melkveebedrijven. 

Guiney stelt dat ze ondanks de grillen van de wereldmarkt niet focussen op de kosten. "Dat zeg ik ook tegen Ierse melkveehouders. Beter is het om je te richten op een goed systeem wat niet kwetsbaar is." Rendement staat hierbij voorop. Zij zegt daarbij over de Ieren dat ze door meer te focussen op jaarrond melken en het opstallen van koeien hun positie aan het ondergraven zijn. Iets wat door de hoge melkprijs ook actueel wordt in Nieuw-Zeeland. "Melkveehouders willen de laatste dollar binnenhalen en grijpen daarvoor naar voer en machines." Nadeel daarvan is dat ze daardoor meer vreemd vermogen nodig hebben en kwetsbaar worden voor prijsschommelingen.

De kracht van de kiwi"s was juist dat ze werken met een systeem waarmee ze bestand zijn tegen de diepe dalen die de melkprijs kan kennen. "Nu krijgen we 44 cent per liter, maar dat kan zo weer anders zijn. Wij zijn verantwoordelijk voor het bedrijf en voor de mensen en willen ook bij een melkprijs van 17 cent blijven functioneren."     

De filosofie van Guiney is dat al het gras opgegeten moet worden en er geleverd moet worden wat het gras oplevert. Vooruitlopend op mogelijke wetgeving investeerde de familie al wel in mestbassins. Wanneer de koeien droog staan in de winter gaan ze naar een nabijgelegen akkerbouwer om daar te overwinteren. In de lente keren ze weer terug en wordt getracht ervoor te zorgen dat wanneer het gras een goede lengte heeft alle koeien gekalverd hebben. Een laag kostensysteem wat een rendement van zeker 10 procent moet opleveren, om aan de hoge eisen van Guiney te voldoen.  

"Kan dit systeem ook werken in Nederland?" Een vraag die Guiney niet direct kan beantwoorden. "Als het land voldoende gras oplevert om 3,5 koe per hectare te weiden dan is het mogelijk."

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.