Het Ministerie van Landbouw was nog niet zo lang geleden een van de meest prestigieuze ministeries van Nederland. Dit departement, meestal in handen van het CDA, bracht een aantal ministers voort die grote impact hadden op de samenleving en in de landbouwsector in het bijzonder.
Gerrit Braks, Cees Veerman en Piet Bukman presenteerden zeker niet alleen maatregelen waar iedereen altijd bij stond te applaudisseren, maar deze heren hadden hart voor hun sector, ze kwamen er voor op en onderstreepten steeds het essentieële belang ervan in de samenleving. Gerda Verburg was vooralsnog de laatste echte minister van Landbouw en ook bij haar was de passie voor landbouw en veeteelt overduidelijk aanwezig.
Het ging mis toen werd besloten Landbouw en Economische Zaken samen te voegen. Om te beginnen waren er de ambtenaren van twee ministeries die samengevoegd werden, terwijl beide groepen uit een totaal andere professionele cultuur kwamen. Logisch dat de twee groepen erg aan elkaar moesten wennen. Het was, hoe dan ook, direct duidelijk dat landbouw het onderspit moest delven als het gaat om prioriteiten. De sector ging naar de staatssecretaris die het erbij ging doen.
De passie voor landbouw merk je niet bij staatssecretaris Martijn van Dam. De sector krijgt niet de aandacht en het krediet die het verdient, letterlijk en figuurlijk. De hele fosfaat- en derogatiekwestie lijkt een tragikomedie te worden en is wat dat betreft illustrerend. De PvdA die er vaak op hamert dat koeien zoveel mogelijk in de wei moeten lopen, vertoont nu een zwalkend beleid middels Van Dam waardoor melkveehouders letterlijk niet meer weten waar ze aan toe zijn. Het uitstel van de fosfaatrechten voor in elk geval een jaar zorgt voor een onaanvaardbare onzekerheid bij de boeren die niet nodig is. Meer dan terecht dat er nu middels de ludieke laarzenactie duidelijkheid wordt geëist.
Met de laarzenactie wordt niet alleen de fosfaat- en derogatiekwestie blootgelegd. De vele melkveehouders die middels filmpjes op social media Martijn van Dam aanspreken geven ook terecht aan dat het agrarisch beleid van de laatste jaren niet goed doordacht is. Het lijkt wel alsof er op regeringsniveau niet genoeg tijd aan besteed is. Een goede eerste stap zou zijn om landbouw, zoals het CDA wil, weer een volwaardige minister te geven na de verkiezingen; met eigen ambtenaren.
Martijn van Dam kan wat dat betreft een voorbeeld nemen aan Tom Vilsack, de huidige minister van Landbouw in de VS: Als je aan iemand kunt zien dat hij hart voor de sector heeft, dan is het deze Amerikaanse bewindspersoon: Hij gaf in een vurig betoog op een treffende manier weer hoe de landbouwsector aan de basis staat van de vrije westerse samenleving. ‘Een advocaat heeft de vrijheid om advocaat te worden omdat wij zorgen dat er voedsel is in de wereld. Een filmster kan filmster worden om dezelfde reden. Of een verpleegkundige, een notaris, een loodgieter, een schrijver, noem maar op.’ Deze Amerikaanse minister geeft ook datgene wat melkveehouders in Nederland veel te weinig krijgen vanuit de overheid en anderen: een stukje terechte aandacht en waardering.
En daar zou Martijn van Dam mee moeten beginnen, zolang hij nog staatssecretaris is. Het lijkt er soms eerder op dat hij er juist op gefocust is om het boeren zo moeilijk mogelijk te maken. Het is als een minister van volksgezondheid die niet van artsen en verpleegkundigen houdt. Of een minister van Justitie die niet van rechters en politie houdt. Martijn van Dam, laat zien dat je voor ons opkomt en maak anders plaats voor iemand met hart voor agrarische ondernemers, zoals Cees Veerman.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op dit artikel:
[url=http://www.boerenbusiness.nl/ondernemen/columns/column/10872000/Laarzenactie-legt-meer-bloot-dan-alleen-fosfaatellende]Laarzenactie legt meer bloot dan alleen fosfaatellende[/url]
Als ik over deze hele situatie nadenk kom ik toch steeds weer op dezelfde gedachte terug.
We zijn als boer de speelbal van de politiek geworden, mede veroorzaakt doordat "onze" LTO alleen maar mee/napraat en niet voor haar achterban opkomt.
Ik kan mij dan ook niet aan de gedachte onttrekken dat het verkwanselen van de derogatie een min of meer bewuste actie van deze staatssecretaris is, je ruimt er immers vliegensvlug een hele veestapel mee op.
Als je dit op je CV kunt zetten scoor je goed bij de groene jongens in ons land.
Dit geeft weer een flinke stemmenwinst en mooi voor de komende verkiezingen, toch.......
100.000 stemmen winnen gaat makkelijker in de randstad dan bij de boeren.
Als ik over deze hele situatie nadenk kom ik toch steeds weer op dezelfde gedachte terug.
We zijn als boer de speelbal van de politiek geworden, mede veroorzaakt doordat "onze" LTO alleen maar mee/napraat en niet voor haar achterban opkomt.
Ik kan mij dan ook niet aan de gedachte onttrekken dat het verkwanselen van de derogatie een min of meer bewuste actie van deze staatssecretaris is, je ruimt er immers vliegensvlug een hele veestapel mee op.
Als je dit op je CV kunt zetten scoor je goed bij de groene jongens in ons land.
Dit geeft weer een flinke stemmenwinst en mooi voor de komende verkiezingen, toch.......
100.000 stemmen winnen gaat makkelijker in de randstad dan bij de boeren.
boeren moeten leren maat te houden en toch competief zijn. Op een manier prijzen realiseren dat we rendabel zijn maar op een manier dat we overcapaciteit hebben en vlug in kunnen spelen op een stijgende vraag. Alleen op deze manier kijken andere landen wel uit om een exporttak naar europa in te gaan richten.
We moeten gewoon van die kostprijsstrategie af die is voor iedereen goed behalve de boer. Stel je rendement eens voorop en ga van daaruit ondernemen met visie voor de toekomst dan ga je echt andere keuzes maken dan dat alleen de kostprijs voorop staat!