Je moet een boer niet boos maken!

Zo vlak voor de verkiezingen zien we een opvallende omslag van een aantal politieke partijen wat betreft hun communicatie. Waar de boer de afgelopen vier jaar in een soort vergeten hoekje heeft gezeten, wordt hij nu herontdekt door een aantal partijen. Vooral de VVD, het CDA en de SGP hebben de boer opnieuw ontdekt en doen hun uiterste best om weer in het goede blaadje te komen.

Toch gaat daar wel wat aan vooraf. Het doet mij denken aan de hond van de buren. Een trouwe en brave lobbes die nooit een vlieg kwaad deed. Mijn buurjongen had echter een ander karakter en gaf de hond, telkens als hij langsliep of ermee speelde, een prik in zijn zij. Ook trok mijn buurjongen hem regelmatig aan zijn staart of schopte hem als hij lag te slapen. Dat ging jaren goed totdat de hond er op een middag genoeg van had en de buurjongen in zijn been beet. Dit tot grote ontsteltenis van mijn buurman en –vrouw die ervan overtuigd waren dat ze een brave hond hadden. De beet van de hond heeft ervoor gezorgd dat de buurman het beestje moest laten inslapen.

Waarom dit verhaal? Nou, omdat het mij doet denken aan de manier waarop er op dit moment opgestaan wordt door boeren tegen het landbouwbeleid en de landbouwpolitiek van de afgelopen jaren. De boeren zijn jarenlang geprikt, geschopt en aan de staart getrokken zonder een krimp te geven. Zij wilden juist steeds aardig zijn, in gesprek gaan, water bij de wijn doen en mee denken. Dat zag de overheid als een kans om regel- en wetgeving verder aan te trekken, de boer in de hoek te zetten en hen het ondernemen onmogelijk te maken. De boer vindt toch alles goed.

Tot een half jaar geleden. Een aantal boeren had er genoeg van en begon te grommen. De veehouders gingen zich roeren en lieten een tegengeluid horen met hun laarzenactie. Ook de akkerbouwers hadden er genoeg van en lieten zich horen via Boer Bewust. De tijd waarin boeren zich lijdzaam laten prikken, schoppen en slaan is voorbij.

De boer laat zich horen via sociale media, maar ook via de pers. Ze laten zich horen door in televisieprogramma's de linkse, groene politiek van repliek te dienen. Een mooi voorbeeld is Jesse Klaver bij Jinek en Pauw, maar ook Marianne Thieme bij Libelle TV en in het Lagerhuis bij de Wereld Draait Door kregen te maken met boeren die er genoeg van hebben en terugblaffen.

Genoeg is genoeg, geen leugens en halve waarheden meer om de linksdraaiende, cavia knuffelende grachtengordel te plezieren. Eerlijke verhalen van eerlijke mensen daar gaat het om. En dat hebben een aantal politici opgepikt. Nu maar hopen dat het na de verkiezingen niet ophoudt en ze de sector alsnog in laten slapen. 

Kees Maas

Kees Maas is directeur van de DCA Groep. Hij heeft meer dan 25 jaar ervaring in de grondstoffenhandel, zowel op de beurzen als in de fysieke markt. Maas is een specialist in prijsrisicomanagement en een veelgevraagd sparringpartner van foodconcerns voor hun afzet- en inkoopstrategie.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.