Het was een tragisch verhaal, waar ik nog lang over nadacht. Maar het maakte veel duidelijk. Laatst had ik namelijk weer contact met een boer waar ik als kind op het erf heb geholpen; de zoon heeft het inmiddels overgenomen met zijn echtgenote en het is echt een ‘van alles wat-boerderij’ geworden.
Redelijk wat kippen, een paar varkens en een paar schapen. Deze mensen genieten van het boerenwerk en ze houden van dieren. Het ziet er allemaal gezellig en diervriendelijk uit.
Ze doen alles dat in hun (financiële) vermogen ligt om de dieren een zo prettig mogelijk leven te geven. Je merkt dat ze gek zijn op hun beesten aan de manier waarop ze er mee omgaan. Het zijn boeren die zowel met mensen als dieren goed kunnen omgaan.
Toch werden ze akelig verrast toen ze na een avondje uit thuis kwamen. ‘Vuile dierenbeulen!’ was er met rode verf op het erf geklad in druiperige letters. Ook was er tegen de ramen gespuugd en een grote sierbloempot lag aan diggelen. Deze mensen waren wel de laatsten die zo’n behandeling verdienden. Tot overmaat van ramp lag er een anonieme computeruitdraai in de brievenbus met foto’s van gemartelde varkens, een moraalridderige tekst met als laatste zin: ‘Wij zijn idealisten die getuigen van liefde voor alles dat leeft.’
Als je liefde hebt voor alle levende wezens, ga je mensen geen onveilig gevoel geven, ga je geen bloempotten vernielen, huizen bekladden en tegen ramen spugen. Nog los van het feit dat de beschuldiging van dierenmishandeling totaal onterecht was. De mensen die dit hebben gedaan noemen zich idealisten maar dat zijn ze helemaal niet.
Het is een excuus. Ze richten zich obsessief op dieren, niet vanuit een waarachtige dierenliefde, maar omdat ze niet met mensen kunnen omgaan. Door er het woordje idealisten aan toe te voegen denken ze oprecht bezig te zijn. Maar idealisme wordt niet altijd gedreven door oprechte bedoelingen. 'Idealisme' is vaak een verkapte lust naar macht die je veel ziet bij extremistische (dieren)activisten.
De echte dieren- én mensenliefhebbers zitten bij gematigde organisaties die boeren open en empatisch benaderen. Mensen die overleg en samenwerking zoeken. Daar heb je ook als agrarische ondernemer wat aan. Want zoals in elke sector kan het wel eens verfrissend zijn als er iemand van buiten naar je bedrijfsvoering kijkt. Als je als boer elke dag hard werkt, liefde hebt voor je dieren op je bedrijf en gaat voor een gezonde onderneming, kun je nog wel eens een blinde vlek ontwikkelen en kunnen tips van buiten een inspiratie zijn. Zeker ook op het gebied van dierenwelzijn. Maar opkomen voor dieren werkt alleen als je tegelijkertijd ook opkomt voor mensen én voor een gezonde bedrijfsvoering.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op dit artikel:
[url=http://www.boerenbusiness.nl/ondernemen/columns/column/10872251/Idealisme-als-verkapte-lust-naar-macht]Idealisme als verkapte lust naar macht[/url]