Naar welke kant leunt het aardappelareaal in de VS?

De markt voor tafelaardappelen is in het huidige seizoen, 2016-2017, overvoert met het belangrijkste ras Russet Burbank. De markt voor roodschillige aardappelen en chipsaardappelen is financieel beter renderend, maar dit is vooral te wijten aan een lage aanvoer als gevolg van minderopbrengsten. De vraag naar deze producten is niet noemenswaardig toegenomen. De vraag naar frites is mondiaal stijgende echter, een gebrek aan verwerkingscapaciteit zet de volumes voor teeltcontracten 2017 op de rem.

Het rendement van Russet-telers in de staat Idaho is gemiddeld met een kwart afgenomen in seizoen 16-17. Dat ontmoedigt uitbreiding. Ook in Wisconsin worden rode cijfers geschreven. Insiders zijn van mening dat het tafelaardappelareaal voor Russet af moet nemen om de markt in balans te brengen. De huidige winstdalingen brengen normaalgesproken een dergelijke areaaldaling teweeg. Echter, dit jaar steekt de vork anders in de steel.

Om de aardappelteelt op break-even punt te brengen moet het areaal volgens rekenmodellen met minstens 4 procent afnemen. De gecontracteerde volumes voor bevroren aardappelproducten en chipsaardappelen blijven op z'n minst gelijk of stijgen licht. Een areaaldaling komt daarmee volledig voor rekening van de tafelaardappelmarkt, die minstens 10 procent of meer moet dalen, menen insiders. Enig alternatief is dat fors lagere opbrengsten het totale volume doen afnemen, maar dat biedt geen soelaas op de lange termijn.

Waar de aardappelsector mee worstelt is het algehele scenario waar Noord-Amerikaanse aardappeltelers zich in bevinden. De telerinkomens tussen oktober en december 2016 daalde, ten opzichte van het vijfjarig gemiddelde, tussen 65 en 90 procent. Ondanks lagere aardappelprijzen leveren ze nog steeds een beter rendement op dan bijvoorbeeld tarwe, waardoor telers niet snel overwegen om minder te poten. Daarmee starten ze het voorjaar met de wetenschap dat het gewas mogelijkerwijs een negatief rendement oplevert. Alleen een misoogst kan daar verandering in brengen.

Het alternatief is dat telers minimaal 10 procent van hun aardappelareaal met tarwe inzaaien. Het verlies per acre is dan 200 tot 300 dollar, ten opzichte van 1.500 dollar bij aardappelen. Echter, een positieve noot voor tarwe is ook ver te zoeken. Een alternatief is de 10 procent braak laten liggen. Kost niets, levert ook niets op, behalve een hogere aardappelprijs.