Aardappelteler VS draait een prima jaar

Een Noord-Amerikaans analysebureau berekent maandelijks de 'returns index', die telers van Russet Burbank aardappelen maken per 45 kilo (100 pond). Kijken we naar de grafiek van seizoen 2017/2018, dan is een bijzonder beeld zichtbaar. De prijs kreeg een flinke opleving deze herfst, die gedurende de eerste wintermaand wordt doorgetrokken.

Aanvankelijk startte de index op een gelijk niveau met seizoen 2013/2014, om vervolgens door te stijgen naar het beste resultaat in 6 seizoenen. Het niveau bevindt zich nu op zo’n $8 per 100 pond voor Russet Burbank. Dat was afgelopen seizoen $5 of minder.

Hoofdoogst licht in de min
De meest recente cijfers van het Amerikaanse landbouwministerie USDA zet de hoofdoogst op 18,09 miljoen ton aardappelen, een min van 1,9% op voorgaande oogst. De verhoging in areaal en opbrengst van 2016 is daarmee weer teniet gedaan.

Echter, de (frites)aardappelteelt focust zich sterk op de staten Idaho en Washington. Het areaal nam hier respectievelijk 4,6% en 2,4% af, terwijl landelijk een stijging van 2,4% wordt waargenomen door het landbouwministerie. Beide staten zijn deze oogst goed voor 10,44 miljoen ton aardappelen. Per hectare is iets minder geoogst. Vooral in Washington, waar 4% minder van een hectare kwam.

Opbrengst de stabiele factor
Bijzonder is de ontwikkeling van de hectareopbrengst en het totale volume van de hoofdoogst. Het verschil tussen het slechtste en beste resultaat is in 7 jaar tijd slechts 3,17 ton per hectare. Vergelijk dat eens met Europa, waar de cijfers alle kanten op vliegen. De totale herfstoogst schommelt tussen de 16,2 miljoen ton en 18,5 miljoen ton. Die schommeling is vooral aan een wisselend areaal te wijten. Die laatste hobbelt heen en weer met een marge van bijna 44.000 hectare.

De totale aardappeloogst in de VS raamt het USDA op 19,91 miljoen ton, dat is inclusief de voorjaar- en zomerproductie, een afwijking van 0,6% op vorig jaar. Er heeft vooral meer voorjaarsteelt plaatsgevonden.

Exportmotor draait goed
Een goede oogst zegt weinig over de financiële opbrengst. Echter, ook over de exportmotor kunnen de Amerikaanse telers en industrie tevreden zijn. In september stroopte de handel even op, om in oktober sterk terug te komen. Een plus van 8%, ten opzichte van 2016, werd gemaakt met een export van 90.436 ton frites. De verkoop over 12 maanden komt neer op een record van dik 1 miljoen ton, plus 1,8%. Ook werd iets meer per ton product verdiend. De totale exportwaarde bereikt hierdoor eveneens een record, van $1,143 miljard.

VS bedient groeimarkten
Japan en Mexico nemen gretig aftrek van frites uit de VS. Zij vangen exportverliezen elders op. De uitvoer naar Japan plus ruim 6%. Die naar Mexico bijna 10%. In november nam het land zelfs 42% meer product af. Zuid-Korea en China schrijven ondertussen de grootste minnen; naar China viel het volume zelfs met bijna 30% terug.

Op de wereldmarkt is de Filippijnen de grootste groeimarkt, de VS kan hier goed van profiteren. Het uitgevoerde volume steeg over 12 maanden met een kwart. Ook Indonesië, Guatemala, Taiwan en Maleisië schrijven groei op met 2 decimalen voor de komma. De export naar buurland Canada bereikt in diezelfde periode bijna 10%.