Achtergrond Handel
Agri-food handel bijna vergeten in Farm to Fork
De Europese Farm to Fork (F2F) strategie mag helder zijn voor producent en consument, maar voor de agro-foodhandel niet bepaald. Die zit met tal van vragen over hoe zij moet omgaan met vragen over strengere normen, verduurzaming, nieuwe standaarden en dergelijke in logistieke ketens, vragen die deels over het hoofd lijken gezien in de F2F-strategie van de Europese Commissie. Aan oplossingen wordt gewerkt, maar op veel terreinen er bepaald nog geen duidelijkheid.
Hierover werd gesproken op de jaarvergadering van de CELCAA, de koepel van de Europese agri-food handel, in Uddel. Marcel van der Vliet, voorzitter van de Celcaa, benadrukt het belang van duidelijkheid, in het belang van de consument en in het belang van bedrijfsleven door de hele keten heen. "Bij duurzaamheid moeten we het verdienvermogen van de ketens als geheel niet vergeten."
Import
Een van de belangrijkste punten voor de agri-food handel is hoe om te gaan met producten van buiten Europa. De Europese Unie (EU) kan wel allerlei normen en eisen uitvaardigen, maar consumenten willen niet alleen Europese producten en buiten het Europese grondgebied heeft Brussel beperkte zeggenschap. Toch wil de EU dat ook producten van buiten voldoen aan de Europese duurzaamheidsnormen. Vraag is hoe dat voor elkaar te krijgen? En: hoe moet de handel zich in dat spanningsveld bewegen?
Eigen en andere belangen
Volgens een woordvoerder van DG Agri van de Europese Commissie staan de regels van de Wereldhandelsorganisatie WTO toe dat extra regels worden gesteld aan de kwaliteit en duurzaamheid van producten, maar moet daar natuurlijk wel overeenstemming over worden bereikt met andere handelspartners. In de praktijk betekent dit dat er met onder meer de VS en China nog wel stevig verder moet worden onderhandeld. Het komt er dus op neer dat het in de praktijk nog wel even zal duren voordat de EU aan importproducten dezelfde normen kan stellen als aan producten van het eigen grondgebied.
Andere handelsblokken zullen hun eigen belangen niet zomaar opgeven. Dat is duidelijk te zien bij de groep landen die te maken hebben met het Europese anti-ontbossingsbeleid. Grote palmolieproducenten als Indonesië en Thailand zijn volop bezig om de nadelige economische gevolgen daarvan voor hen te beperken. Soms door achterdeurtjes te zoeken, soms ook door naar de WTO te stappen en Europese regels aan te vechten. Bedrijven zelf kunnen overigens wel ongehinderd verdergaande (duurzaamheids)eisen stellen, maar moeten daar dan vaak extra voor betalen.
Wensen en mogelijkheden
De agri-food handel moet iedere keer weer haar positie bepalen in dit veranderende krachtenveld. Daarbij heeft ze ook nog te maken met veranderende consumentenvoorkeuren, veranderende productiepatronen (deels door klimaatverandering) en met vragen rond de beschikbaarheid van grondstoffen. Niet alles is overal voorhanden en/of betaalbaar voorhanden, ook al zou de politiek willen dat het anders was.
Klaas van der Horst
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.