Het zijn halve centjes waarmee de baalprijzen van de uien wekelijks omhoog gaan. Daarmee hopen exporteurs hun belangrijkste klanten tot vriend te houden.
Sorteerders zeggen dat ze wel met de prijs omhoog moeten, omdat de inkoop duurder wordt. Het is de telersprijs die ze dwingt om de verkoopprijzen te verhogen. Ze moeten daarbij voorzichtig handelen om geen schade te doen aan het afzetvolume.
Het stijgende prijsverloop in de uienmarkt zorgt voor tevredenheid in de hele keten. Natuurlijk, telers willen hun prijzen wel wat sterker verhogen. Zij putten ondanks een grote oogst vertrouwen uit de extreem grote export. Sorteerders en exporteurs trappen daarbij op de rem. Zij willen voorkomen dat er een kink in de kabel komt die het exporttempo nadelig beïnvloedt.
Maar al met al is iedereen blij met een stijgende markt. En, zo is de gedachte, zolang die stijging in kleine stapjes verloopt, kunnen afnemers daar ook wel aan wennen. Klanten hebben er een afschuwelijke hekel aan als blijkt dat ze een keer te duur hebben ingekocht. Zolang die prijzen langzaam omhoog gaan, komen ze niet in die situatie.
Bovendien zijn er minder snel claims te verwachten in een stijgende markt. Als klanten namelijk een zending afkeuren en andere uien moeten kopen, zijn ze duurder uit dan voor het product dat ze net geleverd kregen. Dus hoe langer deze situatie gehandhaafd kan blijven, des te beter voor het afzetvolume. Met het oog op de traditioneel beste exportweken voor de boeg, is dat zeer belangrijk.
Zeer afhankelijk van Afrika
De Nederlandse export is in deze periode wel heel erg afhankelijk van de afzetmogelijkheden in Afrika. De bevolking groeit echter en in sommige landen neemt de consumptie per persoon ook nog eens toe. Maar als die afzet om wat voor reden dan ook wat stroperig begint te verlopen, dan zorgt dat direct voor een groot probleem.
Een jaarlijks terugkerende zorg is dan ook het afhaken van Senegal in januari. Als de grenzen daar dicht gaan voor importuien om de eigen oogst te beschermen, moeten andere markten worden gemasseerd om de uienverkoop in de benen te houden.
Spanje en Portugal beginnen zich nu te melden, dus misschien zijn daar al vroeg in het seizoen meer uien te leveren. Polen missen we dit seizoen behoorlijk in de markt. Dat land zorgde vorig jaar voor een stevige bodem in de markt door de mindere kwaliteiten vlot op te nemen voor prijzen die echt een bodem in de markt legden.
Tot nog toe heeft Polen zich nog niet nadrukkelijk gemeld. Zij hebben zelf een kleinere oogst, maar wat er van het land komt is volgens berichten wel allemaal in een gewenste sortering. Langzaam maar zeker beginnen de Polen wel wat meer te informeren naar uien uit Nederland. Punt is evenwel dat de prijzen in Polen laag zijn en dat ze daarom weinig bieden voor Nederlandse uien. Ze willen slechts 3 tot 4 cent per kilo geven en daarmee liggen de biedingen te laag om de stroom goed op gang te brengen.
Grote kartrekkers
Vooralsnog leunt de export vooral op Afrika. Met Senegal en Ivoorkust als grote kartrekkers. In week 42 waren deze twee West-Afrikaanse landen goed voor een totale afzet van zo'n 20.000 ton. Mede daardoor werd er opnieuw een week bijgeschreven met een uitvoer van boven de 40.000 ton. Het is inmiddels de vijfde week dit seizoen en dat is ongekend.
De grote export en de stijgende telersprijzen hebben ertoe bijgedragen dat de baalprijs voor de meeste uien inmiddels is gestegen naar 24 cent per kilo. Voor de grovere uien is iets meer te maken, terwijl de prijzen van de drielingen er een beetje achteraan komen.
Lees hier de toelichting van DCA Market Intelligence op de nieuwe noteringen.