De export van uien loopt vlot door en de stemming onder sorteerders en exporteurs zit er behoorlijk in. Telers werpen ondertussen een blik op de kalender en zien dat als ze wat voor de kerst willen doen ze niet te lang meer moeten treuzelen. Wat bij sommige nog wel voor een domper zorgt, is de kwaliteit van de uien. Niet iedereen heeft even scherp op het netvlies hoe de (inwendige) kwaliteit is.
Het is al vaker genoemd, in het begin van het seizoen was de kwaliteit van de uien uitmuntend, maar nu de uien wat langer binnen zitten komen er toch de nodige problemen voor de dag. Fusarium is de grootste sluipmoordenaar dit seizoen. In het zwad zag je er nog niks aan, maar na een paar weken drogen blijkt het kontje van een deel van de uien in partij zacht te worden. Vaak zijn het de Poolse schilbedrijven die aan de markt zijn voor dergelijke uien met een verhaaltje, mits de prijs klopt. Polen is nu alleen praktisch niet aan de markt. Dat geldt overigens ook voor goede uien.
Een deel van de Nederlandse uien die direct van de teler naar een Poolse handelaar of verwerker gaan, komen niet in de officiële exportstatistieken terecht. De laatste paar seizoenen ging het volgens verschillende insiders om best wel flinke volumes die via de grijze export van de markt verdwenen. Dat er vooralsnog niet veel via die kanalen weggaat, zou nog weleens voor verrassingen in de werkelijke voorraad uien kunnen zorgen volgens insiders.
De techniek staat voor niets
Als het goed loopt in de handel dan is afkeuring op kwaliteit minder snel aan de orde. Als het te gek wordt en het gaat echt capaciteit kosten, ligt dat nog weleens anders, maar daar komen nieuwe technieken om de hoek kijken. Het optisch sorteren heeft nu echt opgang gemaakt. Sommige insiders geven aan dat als het echt druk was met de export, een partij met bijvoorbeeld 12% of 15% tarra te veel capaciteit kostte. Nu kunnen de grenzen wat verlegd worden.
Zolang de uien maar niet versmeren en het percentage met uitsluitend een inwendig gebrek meevalt, kan er steeds meer. Bij het handmatig lezen heb je zeer ervaren mensen nodig om, zoals nu regelmatig voorkomt, fusarium eruit te rapen en dan glipt er vaak nog te veel doorheen voor het mooie. De optische sorteerder werkt secuurder en ziet een aantasting sneller dan het menselijk oog, al gaat er misschien ook eens een goede ui mee. Een uurtje eerder beginnen en een uurtje langer doorgaan is ook net even wat makkelijker als er geen volledige leesploeg aan de band hoeft te staan.
Automatisch sorteren is overigens niet alleen voorbehouden aan de uienverpakkers. Vooral pootgoed-, maar ook sommige consumptieaardappeltelers hebben zo'n machine. Als het apparaat er toch staat kunnen de uien daar ook mooi overheen. Zeker in het pootgoedgebied in het noorden van het land, waar transport naar uienverpakkers in het zuidwesten nog een kostenpost is, telt elke kilo tarra die niet vervoerd hoeft te worden aan. Een partij met een mankementje als boer eerst zelf een keertje over de sorteerder laten gaan, was een beetje in onbruik geraakt vanwege het extra werk. Nu er geen echte bezemwagen op de markt is, zoals Poolse schillerijen, zou dat dit seizoen weleens meer kunnen gebeuren.
Baalprijs iets in de lift
De DCA Baalprijs uien zet deze week gemiddeld een klein stapje omhoog. Drielingen zitten er dit jaar minder in. Scherp aanbieden om de fijnste maten maar kwijt te raken of mee verkopen met de middels voor Afrika, is niet nodig. Aan de andere kant van het spectrum is het niet zo dat er voor de supers, die er ook niet veel zijn, heel veel meer gevraagd kan worden. De range binnen de baalprijzen is redelijk smal.
Lees hier de toelichting van DCA Market Intelligence op de nieuwe noteringen.