Waar moet alle de snijmaïs heen? Die vraag kregen melkveehouders van loonwerkers. De maïsoogst heeft alle verwachtingen verslagen, ondanks de stormschade. Waarom krijgt het gewas dan niet de waardering die het verdient en welke uitdagingen levert het op?
Opnieuw kunnen melkveehouders terugkijken op een uitstekend groeiseizoen. Het levert bijzondere plaatjes op tijdens de maïsoogst, want waar moet de maïs naartoe als de kuilplaat al vol ligt. In de week van 16 oktober kon op de meeste plaatsen in het midden van Nederland de maïsoogst afgerond worden. Over het algemeen verwachten bedrijven, die actief zijn in de voerhandel, dat volgende week ook in het noorden van Nederland de maïsoogst afgerond kan worden.
Grootste oogst in 10 jaar
Over de kwaliteit van de maïs kan nog niet direct wat gezegd worden, maar dat er veel tonnen afkomen is duidelijk. Limagrain houdt zelfs rekening met de beste opbrengst in 10 jaar tijd. Jan Bakker, directeur KWS, kan dit aan de hand van de oogst in België onderschrijven. Zo haalden Belgische melkveehouders een seizoen eerder 50% van de gangbare opbrengst van de akker, maar dit seizoen is dat 110% tot 115%. Een kanttekening is dat droogte in het zuiden van het land ervoor gezorgd heeft dat niet alle Belgische melkveehouders hebben kunnen profiteren van het groeizame weer.
"In België wordt bij voldoende opbrengst vaak de keus gemaakt om CCM van de maïs te maken. Zo kan het product als krachtvoer ingezet worden", zegt Bakker. Hij wil dit advies ook meegeven aan de Nederlandse melkveehouders. "Heb je al voldoende voer gewonnen en moet de maïs nog geoogst worden, overweeg dan om er CCM van te maken."
Riante voorraden
Dit advies wordt gegeven doordat er een overvloedige oogst van ruwvoer, gras en maïs is. De goede oogst is al de derde op rij, waardoor veehouders ondertussen de beschikking hebben over riante voorraden. Veel melkveehouders geven aan alleen al over seizoen 2017 voor 1,5 jaar aan voer gewonnen te hebben.
Wordt er rekening gehouden met de beperkingen die het fofaatrechtenstelsel gaat geven, dan is het de vraag of het voer optimaal benut gaat worden. Het heeft ook zijn weerslag gehad op de prijzen van snijmaïs. Iets wat er bij akkerbouwers aan de grens voor zorgt dat ze liever de maïs op de bult rijden, dan dat ze het tegen verlies afzetten. Zo blijkt een vraagprijs van €36 per ton al te veel. Gemiddeld gaat de maïs weg tegen €35 tot €45 per ton franco boerderij, of €1,25 tot €1,35 per procent droge stof. Die laatste prijs wordt vooral gehanteerd bij een vraag naar een specifieke kwaliteit.
De handel is anders dan in andere jaren. Dit doordat veehouders, die doorgaans tekorten hebben, nu ook beschikken over voldoende voorraad.
Krapte in aardappelproducten
Een steun in de rug voor de afzet van maïs blijkt de krapte in aardappelproducten. Zowel snippers als schillen zijn amper beschikbaar. De beschikbaarheid van bierbostel wordt eveneens als slecht omschreven. Voor zetmeel moet dan toch naar maïs gekeken worden.
Fosfaattechnisch gaat de voorkeur naar product uit naar het noorden van Frankrijk. Ondertussen bestaat er een levendige vraag naar producten, om zo de melkproductie te verhogen. De gehaltes in de melk schetsen dat het lukt, maar in de liters is nog wat mogelijk. Daar lijken melkveehouders nog niet tevreden over. Dit zijn dezelfde argumenten om minder goed vee te vervangen voor relatief dure melkgevende vaarzen.
Ierse taferelen in gras
Stil is het in het gras. Daar wordt nog steeds geoogst, wat de teller brengt naar de vijfde, zesde op een enkele plaats zevende snede. Daarbij heeft het gras een kleur die doorgaans alleen in Ierland gezien wordt. Veehouders hebben daar voldoende van kunnen oogsten.
Waarom krijgt maïs niet de waardering die het verdient? De oogstresultaten drukken de prijs, als gevolg van minder vraag. Tegelijkertijd wordt de maïsteelt door de politiek op zand- en lössgrond ontmoedigd. Vroege inzaai van groenbemesters en bemesting in de rij gaan de teelt tot een uitdaging maken. Een harde dobber voor een gewas wat dit jaar alle hoge verwachtingen heeft waargemaakt.