Er komt een moment waarop je beseft: dit bedrijf is nooit 'af'. Er is geen eindpunt. Geen status 'voltooid'. Je bouwt, je verbouwt, je verbetert, je koopt, je ruilt. Jaar in jaar uit. En als je denkt: nu klopt het, nu staat het zoals het moet... verandert er iets. In de markt, de regelgeving, de omgeving of privé. Of gewoon op het land of in de stal.
Dat hoort bij ondernemen, zeker in de agrarische sector. Je staat nooit stil, want de wereld doet dat ook niet. Dus groei je. Soms letterlijk – van 50 naar 150 hectare, of van 60 naar 185 koeien – maar vooral in denken. In ondernemen, de kunst van keuzes maken, doorpakken en bijsturen.
Het bedrijf blijft doorgaan
Als je jong begint, denk je misschien nog dat het bedrijf een verlengstuk van jezelf is. Dat jij bepaalt, jij de lijnen uitzet. Dat is zo, maar tot op zekere hoogte. Naarmate de jaren verstrijken merk je dat het bedrijf een eigen dynamiek krijgt. Een eigen bestaansrecht. Het is niet alleen jouw werkplek, het is je levenswerk. En tegelijk ben jij daar maar tijdelijk onderdeel van. Jij zorgt, jij draagt, jij beslist, maar het bedrijf blijft doorgaan, ook als jij er ooit mee stopt.
Wanneer je ouder wordt, verandert je kijk op het geheel. Je handelt niet meer alleen vanuit je eigen belang, maar in dienst van het grotere geheel. Je denkt verder vooruit. Je plant bomen waarvan je zelf de vruchten niet meer plukt. Je regelt dingen goed, omdat je weet dat anderen verder moeten. Het gaat niet meer zo om jou, het gaat om dat wat blijft.
De onmisbare held
Daar zit ook rust in. Want als alles om jou zou draaien, zou de last te groot worden. Maar je bent belangrijk en niet de onmisbare held. Je bent een passant met een missie. Als je dat goed doet – met visie, lef en liefde bouwen aan iets dat groter is dan jijzelf – dan laat je iets achter dat waarde houdt en waar je opvolgers mee verder kunnen. Niet voor het ego, maar voor de toekomst.
En ja, natuurlijk wil je het zo goed mogelijk doen. De timing is scherp, de seizoenen genadeloos; te nat of te droog. Maar dat houdt je wakker. Dat maakt het boerenbestaan zo intens en mooi. Niet omdat jij het perfect moet doen, maar omdat jij op jouw moment het beste moet geven. Zodat het bedrijf verder kan met of zonder jou. Volgens mij is het bedrijf de baas en kun je er zelf richting aan geven.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op het Boerenbusiness artikel:
[url=https://www.boerenbusiness.nl/column/10912914/wie-is-de-baas-jij-of-het-bedrijf]Wie is de baas, jij of het bedrijf?[/url]
Je moet geen slaaf van je bedrijf zijn. Er is meer dan dat.
zo gauw je financieel onafhankelijk bent ben je pas de baas
Beter een slaaf van je bedrijf dan een slaaf van je baas
fokker schreef:Ook een uitspraak waar je een boom over kan opzetten. Een ding is zeker, een slavenbestaan is in geen enkel opzicht menswaardig en mag niet bestaan. Jammer genoeg bestaat het nog wel, dichtbij en ver weg. Het is aan ieder van ons dat niet goed te praten en ook als het op ons pad komt en mogelijk is iemand daar in te helpen. Ja CM, toch rentmeesterschap of hoe je het beestje ook noemt.Beter een slaaf van je bedrijf dan een slaaf van je baas
Nogmaals gelezen blijft een goed kernachtig gehouden betoog