Rusland in 7 jaar zelfvoorzienend in pootgoed

De export van pootaardappelen naar Rusland bezorgt de Nederlandse pootaardappelsector ieder jaar weer kopzorgen. Komen ze wel of komen ze niet? Er is steeds weer die vraag. November vorig jaar maakte de Russische fytosanitaire dienst Rosselkhoznadzor nog bekend niet langer pootgoed uit de Noordoostpolder te willen ontvangen. Dit na de ophef die ontstond toen de dienst AM-cysten vond bij het bemonsteren van aanhangende grond in een monster. Daar twistte ook de NVWA niet over.

In november volgde een bezoek van inspecteurs om controles uit te voeren en monsters te nemen. De aangemerkte partijen komen uit andere delen van Nederland. In 2015 importeerde Rusland ruim 4.600 ton pootgoed. Dat was in 2014 nog 17.074 ton en in topjaar 2010 bijna 30.000 ton. Sindsdien is de lijn echter dalende. De verwachting voor 2017 is dat het importvolume onder het meerjarig gemiddelde uitkomt. Wat het precies wordt is afwachten. Vrijdag 20 januari had de Russische plantenziektekunidige dienst nog geen uitslag van de monsters afgegeven.

Afgelopen jaar werd echter al zaken gedaan met Finland en Schotland voor leveranties. Daar profiteert Nederland indirect van, omdat Rusland zaken doet met de Finse tak van handelshuis HZPC. Maandag was minister Tkachev aanwezig op een vergadering over de ontwikkeling van de pootgoedteelt in Rusland. De import bedraagt nu tachtig procent, en dat moet terug naar nul.

Volgens Tkachev is het mogelijk om het land in vijf tot zeven jaar zelfvoorzienend te laten zijn. Daarvoor wordt onderzoek gedaan naar welke rassen vereist zijn en wat voor onderzoek. Het overgrote deel moet dan Russisch pootgoed zijn. Op dit moment kent het land ruim 400 rassen, waarvan de helft uit het buitenland afkomstig. Vooral de commerciële en hoogproductieve rassen.

Volgens de statistiektak van het landbouwminister, Dzhambulat, worden Russische rassen meestal niet gebruikt omdat ze niet competitief zijn en ze niet genoeg worden gepromoot binnen de sector. De markt voor tafelaardappelen wordt bijna volledig ingevuld door Russisch product. Alleen vroege aardappelen worden deels geïmporteerd. Van de 3 miljoen ton die Rusland in 2016 produceerde wordt 80 procent in achtertuintjes en op kleine bedrijfjes geteeld.

Na HZPC’s overname van pootgoedbedrijf AO HZPC Sadokas in Sint-Petersburg, in februari 2016, vertelde het bedrijf al dat de teelt in het land snel professionaliseert. Aardappelverwerkers investeren in de sector en willen groeien. Gezond pootgoed produceren is niet eenvoudig, maar noodzaak. Pootgoed uit West-Europa is voor Russen relatief duur en is aan de politieke situatie onderhevig.