Stabiliteit is al langere tijd ver te zoeken bij de suikernoteringen in New York als Londen. De puike Braziliaanse suikerrietoogst, die dat de records aan elkaar rijgt, laat zich iedere week gelden op de termijnmarkten. De wereldwijde zorgen over de beschikbaarheid van de zoetstof blijven desondanks aanhouden. Dat geldt ook voor Europa, hoewel dat niet zo zeer ligt aan de hectare-opbrengsten van de suikerbieten. Deze zijn de afgelopen maand weer iets verbeterd.
In Europa begon de suikerbietenteelt aan een valse start door een gemiddeld veel latere zaai. De natte, koude start werd gevolgd door een periode van droogte in verschillende Europese gebieden. Maar de afgelopen tijd heeft het gewas zich in verschillende gebieden sterk ontwikkeld door ruim voldoende neerslag en gematigde temperaturen. Een herstel is daardoor zichtbaar op de Europese velden. In de augustus editie van het Mars-bulletin van de Europe Commissie komt de gemiddelde hectareopbrengst uit op 73,3 ton per hectare. Daarmee ligt de opbrengst rond het vijfjarig gemiddelde. De opbrengst in Nederland staat in deze editie op 82 ton, wat net onder het vijfjarig gemiddelde ligt. Volgens de gewasmonitor staan de suikerbieten er in het oosten van Europa het beste op. Een belangrijker aspect is echter het suikergehalte, dat door het huidige seizoensverloop waarschijnlijk wat lager uitvalt.
Braziliaanse topoogst niet voldoende
De gemiddelde opbrengsten hebben echter weinig effect op de Europese suikermarkt, laat staan internationaal. Een tekort is zeker voor Europa in seizoen 2023/2024, waardoor import de enige oplossing is om aan de consumptie te voldoen. Op de internationale suikermarkt is de zoetstof echter geen koopje en dat lijkt voorlopig ook niet te gebeuren. Suikerhandelaren en suikerbedrijven zagen het wereldwijde suikertekort voor seizoen 2023/2024 de afgelopen tijd toenemen en maakten dat kenbaar in hun verwachtingen. De verlagingen zijn vooral te wijten aan de gevolgen van weerfenomeen El Niño in India en andere Aziatische landen, waar droogte tikken uitdeelt aan de suikerrietteelt. Een voorbeeld is Thailand, waar de laagste suikerrietoogst in 10 jaar wordt verwacht door suikerhandelsbedrijf Czarnikow. In India, de op één na grootste suikerproducent van de wereld, belemmert droogte ook de suikerrietteelt. De moessonregens, die normaal ieder jaar in deze maanden een flink aantal millimeters brengen, verlopen droger dan normaal en zijn hoogstwaarschijnlijk het effect van El Niño.
Ondanks deze verwachtingen lopen de suikernoteringen niet verder op en dat heeft vooral te maken met het zware tegengewicht wat uit Brazilië komt. 's Werelds grootste suikerexporteur maakt een van zijn beste oogstjaren mee wat betreft suikerriet en heeft al verschillende records verbroken, zoals in de tweede helft van juli. Niet eerder werd er zoveel suikerriet verwerkt als deze twee weken met 52,96 miljoen ton. Ook de suikerproductie stond tot eind juli al op 19,2 miljoen ton. Niet zo gek dat het Braziliaanse staatsbedrijf Conab afgelopen week zijn prognose voor de suikerproductie van het huidige seizoen verhoogde tot 40,9 miljoen ton. Dat werd gelijk zichtbaar in de suikernoteringen.
Suikernotering jojoot
Wat betreft de suikernoteringen is er weinig sprake van stabiliteit en het heeft wat weg van een jojo. Prijsstijgingen worden binnen de kortste keren gevolgd door een prijsdaling, waarbij $700 per ton witte suiker al meerdere weken het plafond lijkt op de termijnmarkt in Londen. In New York ligt de notering voor ruwe suiker wat lager, maar ook hier is hetzelfde patroon zichtbaar. Afgelopen week klom en bleef de suikernotering in London voor het eerst in langere tijd boven het niveau van $700 per ton, maar na het nieuws van Conab verloor de notering zijn eerdere winsten. Net als dat het dus al enkele weken doet, zodra bovengenoemde grens wordt bereikt.