Triomf in melkveehouderij Amerika

Door het einde van het melkquotum kon de groei van de Europese melkplas rekenen op een gezonde hoeveelheid aandacht. Totaal anders is het voor de Amerikaanse melkplas. Vrijwel geruisloos hebben de Amerikaanse veehouders een groeispurt ingezet. Misschien komt het doordat ook de zuivelconsumptie in de VS nog wat aantrekt. Echter, ook zij kunnen niet alle extra liters op de binnenlandse markt afzetten. Vooral nu de groei aanhoudt, neemt het belang van de export toe.

Hoogste punt sinds 2003
Het neemt niet weg dat de 23 belangrijkste melkproducerende staten in de VS over maart het hoogste punt sinds 2003 aantikken. Niet eerder collecteerden de verwerkers 7,95 miljoen ton melk. Dat is een plus van 1,8 procent in vergelijking tot maart 2016. In de hele VS komt de melkontvangst uit op 8,49 miljoen ton melk. Nog altijd ruim onder het volume wat binnen de Europese Unie wordt geproduceerd. Toch begint het gat weer langzaam kleiner te worden.

De hogere melkontvangst komt aan de ene kant door een verdere groei van de melkkudde. In de hele VS telde deze over de maand maart 9,38 miljoen dieren. Een plus van 15.000 stuks in vergelijking tot een maand eerder. Niet alleen lopen er meer koeien, ze geven gemiddeld ook meer melk. Om precies te zijn, produceerden de dieren in maart niet eerder zoveel melk. 

Herstel na Goliath
De staten die er uitspringen zijn Californië, New York en Texas. Alle 3 behoren ze tot de grotere, zo niet grootste, producenten van melk. De gouden staat valt op doordat de melkaanvoer daar nog steeds een achterstand kent van 2,9 procent in vergelijking tot één jaar eerder. De nummer 3, Wisconsin, schrijft daarentegen een groei op van 1,5 procent.

Een ander regio die blijft presteren in de melkaanvoer is New York. De staat toont een plus van 3,6 procent. Maar dan Texas. Deze staat heeft zich weer helemaal hersteld van de schade van Goliath, één jaar eerder, en boekt een plus van 16,4 procent. Samen zijn de genoemde staten verantwoordelijk voor 45 procent van de melkaanvoer in de Verenigde Staten.  

Voorproefje van wat er gaat komen
Traditioneel gezien bereiken de Amerikaanse staten, net zoals de EU, in mei het hoogste punt in de melkaanvoer. De resultaten van maart geven al een voorproefje van wat er dan gaat komen. Geen rekening houdend met het schrikkeljaar schrijft de totale melkaanvoer, tot en met maart, een voorsprong op van 1 procent.

Door de extra melk neemt ook voor de Amerikaanse boeren de noodzaak om te exporteren toe. Juist dat ging in 2016 beduidend minder goed, door bijvoorbeeld hoge prijzen voor boter en kaas. De boterprijs ligt begin april wel weer in lijn met die van de EU en Oceanië. Op het vlak van melkpoeder is de VS zelfs zeer concurrerend. De prijszetting is hierdoor maar een kleine hindernis.

Alleen dan de president. Om te kunnen exporteren, zijn handelsverdragen van vitaal belang. Daarover nemen de zorgen toe, want dit staat schijnbaar als laatste punt op de agenda van Trump. Hoewel de ambities van USDEC, de Amerikaanse organisatie voor de zuivelexport, groot zijn kunnen ze niet helemaal om de president heen.

Triomf of een blok aan het been?
Door deze samenloop van ontwikkelingen is het maar de vraag of de groei in de melkplas een triomf is of dat het uiteindelijk een blok aan het been gaat worden. De groei in de melkproductie suggereert dat het goed gaat in deze sector, maar toch komen uit diverse staten berichten waar melkveehouders maar lastig de eindjes aan elkaar kunnen knopen.

En de EU? Ook die doet steeds meer een beroep op de exportmarkt voor zuivel. Die markt biedt qua omvang nog kansen, maar ook vanuit deze hoek moet nog veel werk verzet worden. Het helpt dan als een concurrent, zoals de VS, minder van zich laat horen. Overigens is de VS nog altijd de belangrijkste afnemer van kaas van de EU, gezien Rusland alweer enkele jaren gesloten is voor dit product. Wat onderstreept dat de EU er tegelijkertijd belang bij heeft de relatie met Trump goed te houden.     

Meer informatie over de melkaanvoer wereldwijd