Trekkerfabrikant wie hou je voor de gek?

Voor velen is de vermogensboost die trekkerfabrikanten hanteren een doorn in het oog. Want, hoeveel vermogen heeft die trekker nu? Dat verschilt zomaar tientallen pk’s tussen ploegen en transport, om maar een zijstraat te noemen. Maar, dat probleem zit dieper. Het begint met de typeaanduiding. Daar gaat het fout.

Recent las ik een trekkertest van de New Holland T7.230 in Trekker Magazine. Het gerenommeerde Duitse teststation DLG mat in haar Powermix-test via de aftakas 104 kW ofwel; 142 pk. Inclusief de vermogensboost, die stapsgewijs bij rijdend aftakaswerk of transport boven 15 km/u vrijkomt, ligt de top op 199 pk. Verder is de test zeer positief over onder andere het brandstofverbruik en koppel. Echter, op de motorkap staat 230 vermeld. Is dat dan niet het vermogen? Wat is het wel?

Laten we de cijfers die de fabrikant zelf hanteert er eens bijpakken, overgenomen uit de brochure. Daarin wordt een nominaal vermogen (bij 2.200 motortoeren) genoemd van 205 pk (151 kW) en een maximaal vermogen van 200 pk (147 kW). Inclusief vermogensboost komt daar 25 pk bij, tot een top van 225 pk. Kijkend naar deze cijfers wijkt de 230 van de motorkap niet eens zoveel af van wat in de folder wordt vermeld. Hij is alleen behoorlijk ruim naar boven afgerond. Daar kan ik nog mee leven.

Collega-merk Case IH gebruikt in haar Puma 185 exact dezelfde motor. Een 6,7 liter FPT zescilinder. De cijfers in de brochure zijn dan ook identiek. Echter, bij Case IH staat 185 op de motorkap. Weer een nietszeggend cijfers maar, wel een die dicht bij de laagste ‘belofte’ in de brochure ligt.

In de brochures van New Holland en Case IH staat: ISO TR14396 - ECE R120. Ik moest opzoeken wat het precies inhield en ik neem gemakshalve aan dat ik vast niet de enige ben. De ISO-norm is een breed gedragen wereldwijde standaard voor heel veel zaken, waaronder motorvermogens. De ISO-norm is onder trekker- en machinefabrikant het meest gebruikt maar, er zijn nog ten minste drie normen die toegepast worden. Het cijfer onder de ISO TR14396 - ECE R120 norm slaat op het vermogen dat de motor op zijn vliegwiel levert. Hierbij is geen koelfan gemonteerd, geen radiator. Eigenlijk niets dat de motor kan hinderen in zijn vermogen en daarmee dus totaal onrealistisch.

In de verklarende tekst over de meetnormen wordt vermeldt ‘geen van deze standaarden hebben een relatie met het werkelijke aftakasvermogen. Dat is leuk, maar wat heb je er dan aan? Niets. Nu leg ik op zich geen nieuw sjoemelschandaal bloot. Dat een ISO-norm totaal anders is dan de werkelijkheid is bekend, al weet lang niet iedereen hoe de vork exact in de steel zit. Daarvoor hebben we vakbladen nodig met gegronde praktijktests. Wie houden fabrikanten dan voor de gek? Willen ze louter kunnen pronken met hoge cijfers? Dan kunnen nog wel wat nulletjes worden toegevoegd.

Mijn punt is dat in de praktijk bewust of onbewust fouten worden gemaakt door foutieve of ontbrekende informatie en toelichting. Een koper van een nieuwe trekker laat zich informeren door zijn vertegenwoordiger. Die behoort te weten hoe het zit, maar ziet a) door de bomen het bos vaak niet meer en b) heeft een verkooptraining gehad waarin zijn merk als de beste naar voren komt. Je bent dus overgeleverd aan onafhankelijke tests die tonen waartoe de trekker in staat is of, in ieder geval informatie geven over zijn prestaties. Laat je je om de tuin leiden door hoge cijfers dan koop je in het ergste geval een kat in de zak.

Iedere fabrikant is vrij om op de motorkap te vermelden wat hij of zij wil. Echter, er wordt het laatste decennia veel moeite besteed aan het logisch maken van de aanduiding. Of dat nu New Holland, Case IH of een andere fabrikant is. Dat maakt niet uit. Gemakshalve mag je er als koper van uitgaan dat het type dus op z’n minst enige relatie heeft tot een realistisch vermogenscijfer.

In mijn ogen is het vermelden van allerhande cijfers (acht verschillende is niet vreemd) in een brochure nutteloos, verwarrend en zelfs misleidend. Ik pleit voor vermelding van een realistisch vermogen. Laat ieder model testen door DLG of een soortgelijke instantie. Zo kunnen potentiële kopers zelf oordelen of de trekker geschikt is voor hun ploeg, frees of kipper.

Niels van der Boom

Niels van der Boom is sinds augustus 2013 expert Akkerbouw & Techniek bij Boerenbusiness. Hij bericht vooral over de aardappel-, granen- en suikermarkt. Wekelijks presenteert hij de marktflits over de granenmarkt.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.