De waarde van agrarische grond bereikt recordhoogten. Terwijl boeren vechten om elke hectare, zien beleggers in grond een veilige haven en gebruiken overheden het als sleutel in de ruimtelijke transitie. De schaarste maakt grond tot strategisch kapitaal, met gevolgen voor ondernemerschap, beleid én investeringen.
Voor boeren blijft grond de ruggengraat van hun bedrijf, maar uitbreiden wordt steeds lastiger. De ruimte is beperkt, regels zijn complex en de prijzen blijven stijgen. Volgens het Kadaster lag de gemiddelde prijs voor landbouwgrond in het eerste kwartaal van 2025 op €91.300 per hectare; voor grasland werd gemiddeld €82.500 betaald en voor bouwland zelfs €100.600. Grond is daarmee niet langer enkel een productiemiddel, maar ook een waardevaste investering. Een extra hectare betekent bijvoorbeeld meer mestplaatsingsruimte, meer flexibiliteit in het bouwplan en vaak ook meer zekerheid voor de toekomst.
Boeren vechten om schaarse hectares
Vooral in regio's met vruchtbare grond of gunstige ligging blijft de vraag groot en de concurrentie hevig. Voor melkveehouders en akkerbouwers is grondverwerving dan ook een strategische keuze geworden. Niet alleen vanwege de productie, maar ook vanwege bedrijfszekerheid en vermogensgroei. In familiebedrijven vormt grond het fundament onder de continuïteit: wie voldoende hectares bezit, kan schommelingen in opbrengst of kosten beter opvangen en behoudt grip op de toekomst. Vanwege de grote schaarste aan grond is alertheid steeds belangrijker anders vis je nogal eens achter het net. Ook moet je toch nog regelmatig rekening houden met een verkoop bij inschrijving. Dit komt steeds vaker voor en zorgt over het algemeen voor prijsstijging.
Grond als veilige haven
Niet alleen boeren, ook investeerders hebben de waarde van landbouwgrond ontdekt. "Grond is net goud," zei NVM Agrarisch & Landelijk-voorzitter Jos Ebbers onlangs. De vergelijking lijkt terecht: grondprijzen blijven opvallend stabiel, zelfs in economisch onzekere tijden. Volgens Rabobank blijven de prijzen in 2025 naar verwachting stabiel of stijgen ze licht met +0 tot +5%. Daarmee vormt grond een tastbare, laag risico-investering die bescherming biedt tegen inflatie en geldontwaarding.
Beleggers baseren hun interesse in landbouwgrond op drie pijlers: structurele schaarste - er komt immers geen nieuwe grond bij -, een veelzijdig gebruikspotentieel (landbouw, energie, infrastructuur, woningbouw) en een stabiele waardegroei. Investeren in grond vraagt echter om kennis van zaken: ligging, bodemkwaliteit en juridische status bepalen in hoge mate het uiteindelijke rendement. Een perceel nabij stedelijke uitbreiding of energievoorzieningen heeft daarbij een ander toekomstperspectief dan grond die uitsluitend agrarisch wordt benut.
De overheid als stille speler op de grondmarkt
Landbouwgrond is niet alleen economisch waardevol, maar ook politiek gevoelig. Voor overheden is het een schaars goed dat raakt aan woningbouw, klimaat, natuur en energie. De vraag naar ruimte neemt toe, terwijl Nederland niet groeit. Dat zorgt voor spanningen tussen landbouw en beleid: boeren worden geconfronteerd met stikstofregels, onteigening of functiewijziging van hun grond. De verschillen per regio zijn groot. In Flevoland, waar ook veel grond wordt opgekocht voor ruimtelijke ontwikkeling, ligt de gemiddelde prijs inmiddels op €184.100 per hectare, het hoogste niveau van Nederland. Om grip te houden op de markt zet de overheid instrumenten in zoals de Wet voorkeursrecht Gemeenten en stoppersregelingen. Daarmee probeert zij te voorkomen dat waardestijgingen volledig in particuliere handen blijven en publieke belangen worden verdrongen. Grond is zo uitgegroeid tot een beleidsinstrument dat de koers van de ruimtelijke transitie mede bepaalt.
Nieuwe samenwerkingen tussen boeren en investeerders
De hoge prijzen dwingen boeren om creatiever te ondernemen. Voor een aantal agrarische ondernemers is directe aankoop niet haalbaar, waardoor pacht, erfpacht of samenwerking met investeerders aantrekkelijker wordt. In zulke constructies hebben boeren het gebruiksrecht, terwijl vooral de investeerders profiteren van waardestijging. Ook ontstaan er regionale grondbanken en coöperatieve modellen waarin boeren samen investeren in uitbreiding of verduurzaming. Tegelijk groeit het aantal investeringsfondsen dat zich richt op duurzame grondontwikkeling, bijvoorbeeld via CO₂-opslag, natuurbeheer of energieopwekking. Daarmee krijgt grond ook een maatschappelijke waarde: als motor voor de klimaattransitie.
Van productiemiddel naar strategisch kapitaal
De rol van landbouwgrond verandert snel. Waar het vroeger vooral draaide om productie, draait het nu ook om ruimteclaims, duurzaamheid en toekomstwaarde. De maatschappelijke druk op grondgebruik neemt toe, terwijl boeren het gevoel hebben dat hun speelruimte kleiner wordt. De uitdaging ligt in het vinden van balans: hoe houden we landbouw rendabel en ruimte beschikbaar voor andere doelen? Een te snelle functiewijziging kan de voedselproductie en het verdienmodel van boeren schaden, maar met slimme samenwerking tussen landbouw, energie en natuur ontstaan juist kansen. Denk aan agrarisch natuurbeheer, zonneweides of natuurontwikkeling op minder vruchtbare percelen of grondruil binnen gebiedsontwikkeling. Wie de dynamiek van de grondmarkt begrijpt en vooruit kijkt, kan daarvan profiteren. Of het nu gaat om bedrijfszekerheid, rendement of beleid. Grond mag dan goud waard zijn, haar echte waarde ligt in goed rentmeesterschap en duurzaam gebruik.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
Dit is een reactie op het Boerenbusiness artikel:
[url=https://www.boerenbusiness.nl/column/10914919/gouden-grond-stil-kapitaal-boeren-beleggers-overheid]Gouden grond: stil kapitaal boeren, beleggers, overheid[/url]