Waar hebben handelaren een hekel aan? Aan grote gebeurtenissen die de financiële markten in rep en roer kunnen brengen, maar die plaatsvinden als de markten gesloten zijn. Zondag 4 maart is zo’n dag. Die dag is er kans op 2 rep-en-roer-voorvallen, die de euro sterker of juist zwakker kunnen maken.
De laatste tijd is de euro veel sterker geworden tegenover de Amerikaanse dollar. In die strijd zien velen de Europese munt voorlopig aan het langste eind trekken. Iets wat die trend abrupt kan breken, zijn de Italiaanse verkiezingen. Als de anti-euro-partijen daar goed scoren, kunnen beleggers zich weleens zorgen gaan maken over het voortbestaan van de munt(unie): die kan wel zonder Griekenland, maar als Italië serieus werk zou maken van een vertrek uit unie, dan zou dat van een hele andere orde zijn.
Het is een geluk bij een ongeluk dat de anti-euro-retoriek de laatste maanden wat afgekoeld is. Mijn vermoeden is dat de anti-euro-partijen ten zuiden van de Alpen goed nagedacht hebben over wat ze als hoofdthema gepresenteerd hadden en tot de conclusie zijn gekomen dat de kans groot is dat Italië 1 seconde na een itexit failliet zou zijn. Nee, waar ik mij voor de komende dagen meer zorgen over maakt, met betrekking tot euro-dollarkoers, is Duitsland.
Duitse politiek
Duitsland heeft een nieuwe regering. Net als in de afgelopen jaren gaan de CDU/CSU van Angela Merkel en de SPD samen het land besturen. Hoewel, de leiders van de beide partijen hebben een akkoord gesloten, maar het zijn de SPD-leden die het laatste woord hebben. Althans, dat is de bedoeling.
De Duitse post heeft vorige week ruim 250.000 stembiljetten bezorgd bij de SPD-leden. Die moeten de komende dagen aangeven of ze het akkoord steunen. Wat hun stemgedrag kan beïnvloeden, is het feit dat gebleken is dat de Duitse kiezer (als er nieuwe verkiezingen komen) de SPD flink zou afstraffen voor het opnieuw in zee gaan met Merkel. Scoorde de SPD tijdens de laatste verkiezingen met 20,5% van de stemmen historisch slecht, nu zou slechts 15% op de SPD stemmen. Dit kan de SPD-leden op 2 manieren beïnvloeden.
Enerzijds kunnen zij het akkoord steunen, uit angst voor nieuwe verkiezingen en een historische nederlaag. De tweede grootste partij zou de AfD worden (anti-euro). Voor de SPD-leden (pro-euro) zou dat een gruwel zijn. Anderzijds kunnen ze het akkoord afwijzen. Wellicht in de hoop om bij de volgende verkiezingen, die bij een ‘nein’ vrij snel een feit worden, de zeer slechte score uit de herfst van vorig jaar te verbeteren.
Onzekerheid
De uitslag van de interne SPD-stemming wordt zondag 4 maart bekendgemaakt. Op die dag gaan ook de Italianen stemmen. Als de SPD-leden het akkoord afwijzen, zal dat tot een nieuwe periode van politieke onzekerheid leiden. Onzekerheid in Duitsland is nooit gunstig voor de euro. Zeker nu niet, omdat het zou betekenen dat de plannen voor verdere integratie van de eurozone uitgesteld worden. Deze zaken kunnen niet geregeld worden met een demissionair kabinet in Duitsland.
Duitse politieke onzekerheid, in combinatie met de uitslag van de verkiezingen in Italië (waarbij een stabiele regering ver te zoeken zal zijn), zal niet direct de koers van de Europese Centrale Bank wijzigen. Echter, op termijn (als politieke onzekerheid in die 2 grote eurolanden lang zou aanhouden) zijn gevolgen wel denkbaar. Bijvoorbeeld als Italië een regering zou krijgen die euro-kritisch is, terwijl in Berlijn een regering kan komen die er juist minder voor voelt om de euro tegen elke prijs te redden. Zo’n omgeving zou het beleid van de ECB zeker beïnvloeden.