Nederlandse baalprijs vindt aansluiting in Europa

Na het Afrikaseizoen wil er weleens vaker een gat vallen in de Nederlandse uienafzet. Dat waren we de laatste paar seizoen alleen niet meer zo gewend. Daar kwam deze week nog een teleurstellend exportcijfer overheen die de neerslachtige stemming versterkte, of dat nu terecht is of niet. Ter herinnering: in 2018/19 zakte de export rond de jaarwisseling ruim onder de 10.000 ton en daarop volgde prijstechnisch geen verkeerde tweede helft van het seizoen. Zowel het areaal als de opbrengst lag in seizoen 2018/19 overigens een stuk lager, dus die vergelijking met het huidige jaar gaat niet helemaal op.

De Nederlandse sorteerders lijken qua baalprijs inmiddels wel aan te haken bij andere landen in Europa. De bigbag prijs voor uien in Duitsland blijft stabiel zo rond de €45 tot €48 per 100 kilo. In Oostenrijk zette de Landwirtschaftskammer Österreich (LÖ) voor de derde week op rij €42 tot €47 op het bord voor gesorteerde uien. Voor export richting Oost-Europa is Nederland in het nadeel ten opzichte van Duitsland en Oostenrijk door hogere transportkosten. Voor bijvoorbeeld Frankrijk of Scandinavië ontloopt het elkaar niet zo veel meer.

Omslag opkomst?
Door de kwaliteitsproblemen die in praktisch heel Europa spelen bij de uien, is de verwachting dat de Europese baalprijs de komende weken nog weleens een stap kan zetten. Ter illustratie: vorig jaar duurde het ook tot februari voordat de markt in beweging kwam. De Fruit Logistica, die over twee weken in Berlijn wordt gehouden, kan het startsein voor zijn voor een nieuwe rally. Dat er iets gebeurt, is volgens Nederlandse sorteerders hard nodig. Telersprijs en baalprijs sluiten namelijk niet helemaal aan op elkaar. Hoewel sommige telers voor directe levering op de vaak wat mindere uien concessies willen doen, zijn echt goede uien voor levering februari en maart praktisch niet te koop onder de €45. Het alternatief wat dan overblijft, is de baalprijs opkrikken. Zo ver is het alleen nog niet.

De DCA-notering Baalprijs Uien heeft de weg naar boven zeker nog niet te pakken. Grove maten houden beter stand dan de fijnere. Het is vooral de prijs voor middels en drielingen die onder druk staat. Sommige sorteerders maken de middels wat grover, omdat die dan makkelijker af te zetten zijn in Zuid-Europa. Gevolg is wel dat weer relatief veel drielingen uit een partij komen die slecht worden verkocht. Omdat er links en rechts wat wordt afgeweken van de standaard sorteringen, is het lastig een goed beeld te krijgen van een reële gemiddelde prijs voor een partij uien.