Het ministerie van I en W beraadt zich op de zienswijze die LTO/POV hebben ingediend bij de publicatie van de 21ste tranche van de Crisis- en Herstelwet. Zijn de gevolgen van dit nieuwe wetsonderdeel om 'overlast' door veebedrijven te beperken net zo heftig als de Spoedwet stikstof?
Lambert Polinder, specialist van de Exlan adviesdienst van coöperatie Agrifirm, geeft zijn mening over de interpretatie van het wetsvoorstel, dat 7 februari is gepubliceerd in de Staatscourant.
Is deze wetgeving nog te keren?
“Het ministerie van I en W moet nog reageren op de zienswijze die LTO/POV heeft ingediend. Het hangt van de argumentatie af in hoeverre naar de bezwaren wordt geluisterd. Wanneer er uiterlijk een reactie van het ministerie moet zijn, weet ik niet. Maar deze wetgeving heeft het karakter van spoedwetgeving. De overheid meent dat het snel moet gebeuren. De beperkingen die de coronacrisis met zich meebrengen, staan echter een zorgvuldig proces om zulke ingrijpende wetgeving door te voeren in de weg. Het informeren van achterbannen over deze wetgeving, is maar beperkt mogelijk. Ik raad de overheid aan deze wetgeving te parkeren, zolang de coronacrisis alle tijd in beslag neemt.”
Het begrip experimenteerruimte wordt gebruikt. Hoe ver reikt dit begrip?
“De wettekst beperkt het alleen tot de provincies Gelderland, Noord-Brabant en Limburg. In de praktijk gaat het waarschijnlijk net zo als met de Wet geurhinder veehouderij. In de agrarische gemeenten waar overlast geen grote rol speelt, worden de regels soepel geïnterpreteerd. In de regio’s waar wel veel overlast wordt ervaren, is de interpretatie van de regels veel strenger. Ik ben het met LTO/POV eens dat de experimenteerruimte per definitie niet langer dan een paar jaar kan duren. Niet tot 2031, zoals het nu wordt omgeschreven in het wettekstvoorstel.”
De voorgestelde wettekst maakt het mogelijk om vergunningen in te trekken. Maar dat zijn toch verworven rechten?
“Zo werkte het in het verleden altijd wel. Dat deze rechtszekerheid wordt aangetast, verklaart een deel van de emotie bij boeren. Maar het verbaast mij niet dat het gebeurt. Het past in een trend die al is ingezet met de inwerkingtreding van de huidige Wet geurhinder en veehouderij. De vergunde geurhinder kan in overbelaste situaties worden aangetast. Overbelaste bedrijven mogen wel uitbreiden. Maar van de vergunde geurruimte die voor de overbelasting zorgt, mag slechts de helft worden benut. De andere helft vervalt. Ook de invoering van de Omgevingswet past in die trend. De inwerkingtreding daarvan is overigens wel uitgesteld in verband met de coronacrisis. Eens verworven rechten blijken niet langer altijd automatisch onaantastbare rechten. Dat geldt niet alleen voor agrarische bedrijven, maar maatschappijbreed. De gemeentelijke overheid bepaalt wat zij een goede omgevingskwaliteit vindt. Of dat nu het gevolg is van overlast door stank, fijnstof en ammoniak of door andere economische activiteiten die niets met de agrarische sector te maken hebben. De Omgevingswet verschuift de verantwoordelijkheden nog meer naar de gemeenten en provincies, omdat de kwaliteit van de omgeving regionaal wordt bepaald en niet vanuit Den Haag kan worden gemeten.”
Als een vergunning wordt ingetrokken, kan de veehouder bezwaar maken. Maar wat als burgers bezwaar gaan maken op grond van deze nieuwe wettekst?
“Dan zouden burgers dus bezwaar moeten maken tegen een weigering van de gemeente om deze regels te gebruiken. Het wel of niet gebruiken van de regels is een bevoegdheid van de gemeente en geen verplichting. Normaal gesproken gaat de rechter niet zo snel op de stoel van de politiek zitten. De kans dat de rechter bepaalt dat een gemeente deze bevoegdheid moet gebruiken, lijkt me daarom niet zo groot. Maar de 21ste tranche van de Crisis- en Herstel wetgeving zet niet voor niets het beperken van emissies uit de veehouderij centraal. De kans is groot dat van deze nieuwe wettelijke mogelijkheid serieus gebruikt gaat worden. Zeker ook door de milieudiensten van gemeenten, die doorgaans goed het oog hebben op dit soort zaken.”
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
