Analyse Stikstof Stemming
Remkes dacht niet aan O-woord, maar U-woord
Het stikstofdebat stond deze week vrijwel geheel in het teken van het rapport Remkes 2 'Wat wel kan'. Rond de oplevering van zo'n belangrijk rapport wordt vrijwel altijd wat extra positiviteit gecreëerd. Vooral als het bedoeld is om allerlei verschillende partijen weer dichter bij elkaar te brengen. Zo ging het deze week ook met het tweede rapport van Johan Remkes over de stikstofproblematiek. Het was een plechtig moment en Remkes zelf sprak verzoenende en begripvolle woorden over de landbouw.
Hij zei dat de agrarische sector onrecht was aangedaan, op meerdere manieren, en dat de overheid zelfs beloftes had gebroken. Anderzijds gaf hij ook aan dat desondanks ingrijpende maatregelen nodig zijn, maatregelen die pijn gaan doen. De landbouworganisaties accepteerden de vele goede woorden in dank en wilden misschien niet direct te hard zijn over de maatregelen die hen nog wel boven het hoofd hangen. Alleen de Farmers Defence Force (FDF) had daar lak aan en sprak zich direct hard uit tegen de mogelijkheid van onteigening.
Niet het O-woord
Het O-woord sprak Remkes niet uit, en met reden, zo wordt steeds helderder. Bij de presentatie van zijn rapport noemde hij bijna terloops dat het afpakken van vergunningen ook kan werken. Deze uitspraak had even tijd nodig om in te dalen, maar inmiddels is duidelijk waar Remkes aan dacht. Niet het O-woord, maar het U-woord. Een tweetal specifieke artikelen in de Wet Natuurbeheer (5.4 en 2.7) geeft de landelijke en provinciale overheden namelijk vergaande bevoegdheden om activiteiten te beëindigen wanneer deze een Natura 2000-gebied zouden bedreigen. Met de inzet daarvan is onteigening helemaal niet nodig. Uitroken volstaat. Zonder vergunningen kan een bedrijf immers niets. De wet ligt er al en overheden zijn klaar om het instrumentarium in te zetten.
Technisch niet lastig
Technisch gezien zou het weghalen van 500 tot 600 piekbelasters dus helemaal niet zo lastig zijn, in tegenstelling tot wat velen denken. De vraag is alleen: hoe moet dit op een menselijke, acceptabele manier gebeuren en niet - na een verzoenend bedoeld rapport – al snel op keiharde wijze? Dat wordt, afgaande op de geluiden, wellicht een grotere klus dan de technische afhandeling. Het andere heikele punt uit het tweede Remkes-rapport is dat van de zonering met 4 gebiedstypen: één zone waar het meeste nog gewoon kan voor de landbouw en drie waar uiteenlopende beperkingen gelden. De harde lijnen van het kaartje van Van der Wal zijn weg, maar waar lopen de nieuwe grenzen en wat zijn de daaraan gekoppelde opgaves? Hierover zal de komende tijd ook nog stevig worden gediscussieerd, dat belooft zelfs het 'gematigde' LTO Nederland.
Cadeau of hete aardappel?
Johan Remkes bood zijn rapport als welkomstgeschenk aan de nieuwe LNV-minister Piet Adema aan. Mogelijk bekijkt die het inmiddels al met iets andere ogen, want is het een cadeau of een hete aardappel? Aan de andere kant is het mede aan hem om er, samen met alle spelers, verder vorm en inhoud aan te geven. Want dat is wel weer een kenmerk van een rapport zoals het voorliggende stuk van Remkes; iedereen kan er wel iets positiefs in vinden. Dat bleek de afgelopen dagen wel uit alle reacties, van CDA en BBB tot GroenLinks en van de landbouworganisaties tot Natuurmonumenten en milieuorganisatie MOB. Zo bezien kan het kabinet het ook nog behoorlijk flexibel uitleggen en inzetten.
Klaas van der Horst
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
