Fendt vlaggenschip barst van de nieuwe techniek

Sinds de eerste introductie – op een Beiers kasteel in juli 2014 – wachten techniekfreaks en Fendt fans met smart op details over de 1000 Vario serie. De grootste trekker ooit gebouwd en tevens de zwaarste conventionele wieltrekker. Deze week mochten journalisten voor het eerst plaats nemen achter het stuur. Zoals je mag verwachten barst het pk monster van de technische snufjes.

Geïnteresseerde kunnen hun Black Card meenemen naar de Agritechnica. Vanaf eind dit jaar kun je namelijk een 1000 serie trekker bij Fendt bestellen. Halverwege volgend jaar staat hij dan op je erf. Er zijn vier modellen; de 1038, 1042, 1046 en 1050 Vario. Die laatste zagen we al een paar keer live verschijnen (slechts één keer in actie). De laatste twee cijfers geven het maximale motorvermogen in pk’s aan, met daar een nul aan toegevoegd. Ze leveren dus 380, 420, 460 of 500 pk. Daarmee heeft de serie een lichte overlap met de huidige 939 Vario (390 pk). Bijzonder: In Noord Amerika gaat Challenger de trekker in het geel-grijs verkopen. Want, de 1000 Vario is vooral als knik- en rupstrekker killer bedoeld.

Fendt wil met de conventionele wieltrekker op anabolen een alternatief bieden voor bedrijven die wél veel vermogen nodig hebben maar geen rups- of kniktrekker ambiëren. Tot nu toe kon je daarvoor alleen bij Case IH of New Holland terecht, die een standaard wieltrekker met maximaal 435 pk in het pakket hebben. Bijzonder is dat Fendt ook op deze serie géén vermogensboost toepast. De meeste concurrenten kiezen daar wel voor.

Onder de flinke motorkap ligt een MAN motor met 12,4 liter inhoud. Met die motorenbouwer heeft Fendt al een historie. Het maximale toerental bedraagt 1.900 tpm. Het maximale koppel komt al vrij vanaf 1.100 toeren, tot maximaal 1.500 tpm, afhankelijk van het model. Op de weg rij je 60 km/u bij 1.450 toeren of 50 km/u bij 1.200 toeren. Wie toch nog perse 40 km/u wil rijden kan dat bij stationair toerental doen. Bijzonder, over ABS beschikt de trekker niet.

Uiteraard moet ook de MAN motor aan de Tier 4B emissie eisen voldoen. Daarvoor is het nodig Adblue te tanken. Via EGR wordt een gedeelte van de uitlaatgassen terug de motor in gepompt. Een roetfilter of partikelfilter heeft hij echter niet. Goed nieuws, want dit zijn storingsgevoelige onderdelen die relatief veel onderhoud vereisen. Een SCR systeem zorgt in de regel al voor genoeg hoofdbrekens.

Om dat enorme vermogen goed te verwerken hebben ze in Marktoberdorf een nieuwe CVT transmissie ontwikkeld. Die draagt de naam TA 400. Beter bekend als ‘de Vario’. Sinds begin jaren 90 het paradepaartje van het bedrijf, dat vier decennia terug al met de ontwikkeling ervan begon. Ook in de 1000 serie is het ontwerp aan de basis weinig veranderd. Eén hydrauliekpomp stuurt twee hydromotoren aan. Nieuw is dat één van deze motoren de vooras aandrijft en de ander de achteras. Dat noemt Fendt VarioDrive. Via een automatisch schakelbare koppeling wordt het vermogen over de twee assen verdeeld. Simpel gezegd houdt het in dat de trekker zelf bepaalt wanneer hij in 4WD modus rijdt en wanneer in 2WD. Zelf schakelen is niet mogelijk. Belarus gebruikte dit systeem in de jaren 60 ook en dat was een ramp. Maar, Fendt kennende is het dik in orde. Voordeel is de brandstofbesparing. Detail voor de Fendtrijders: Ook de I/II groepenschakeling-knop is foetsie met dit systeem. Eerder schreven we al over het automatische luchtdrukwisselsysteem VarioGrip Plus (1 bar oppompen in 30 seconde) en Grip Assistant op de terminal. Die geeft advies over de juiste bandenspanning.

De cabine op de 1000 serie lijkt erg op de X5 van de 900 serie. De instap is echter breder, er is meer glasoppervlak en hij veert op vier punten. Verder heeft Fendt o.a airco en stoel verbeterd. De Vario joystick en het scherm zijn onveranderd. Zoals je mag verwachten van de trekker kun je via de ventielen flink wat hydrauliekolie verpompen. Er zijn drie opties: 169, 228 of 430 liter per minuut. Voor die laatste optie schroeft Fendt er gewoon een LS-pomp bij, met zijn eigen gesloten systeem. De olie hoeft slechts eenmaal per twee jaar vervangen te worden, of bij 2.000 draaiuren.

Al dat vermogen is leuk maar, je moet het op de grond weten over te brengen. Daarom dat deze klasse bijna louter rups- en kniktrekkers kent. Om dat te doen passen er 46 inch velgen op de achteras. Onder de grootste twee modellen past een 750/75R46 of 900/65R46 band. De twee kleinere moeten het met een 42 inch band doen. Op de smalle optie blijft de trekker binnen 3 meter. Dat is zijn grote troef. Kaal weegt de trekker 14 ton. Met alle gewichten gemonteerd is dat maximaal 21 ton.

Toen Fendt in 1995 de Favorit 926 Vario introduceerde vroeg iedereen zich af wat je met 260 pk motorvermogen moest doen. Dat werden er al snel 300, 360 en de huidige 390. Ook nu wordt die vraag (logischerwijs) gesteld. Zo ziet Fendt Nederland de verkoop van de 500 serie viercilinders sneller toenemen dan die van de grote modellen. Maar, ook de grootste klasse wordt in ons kikkerlandje wel verkocht. Volgens geruchten is zelfs al een 1050 in Nederland aan de man gebracht. Aan een fikse versnipperaar of frees kan de trekker zijn vermogen wel kwijt. Transportbreedtes blijven Europa breed een issue. Met een relatief compacte trekker wil Fendt daarop inspringen. Voor het zware transport zijn de 800 en 900 zeer geliefd.

In Noord Amerika speelt dat niet. Daar wil moederbedrijf Agco onder de Challenger vlag een alternatief voor haar rups- en kniktrekker bieden. Echter, de acceptatie van een Rolls Royce trekker als Fendt krijgt daar nog steeds weinig voet aan wal. Amerikanen zijn veel geweld voor weinig geld gewend. Die mening veranderd – kijk maar naar de John Deere 9RX – maar of de 1000 Vario nu een revolutie ontketend? De tijd zal het leren.

Indrukwekkend is hij zeker, de booskijkende 1000 Vario serie van Fendt. Er zijn vier modellen met vermogens van 380 tot maximaal 500 pk. Via collega Challenger moet ook Noord Amerika veroverd worden.

Een grote troef van de 1000 Vario is zijn breedte. Minder dan 3 meter op enkellucht. Ondanks zijn mega vermogen kun je er gemakkelijk mee over straat, bij 60 km/u. Wanneer oom agent niet meekijkt uiteraard.

Om dat vermogen op de grond over te brengen heb je fikse sloffen nodig. Fendt biedt daarom 42 of 46 inch banden aan. Maar, dubbellucht is geen overbodige luxe wanneer je bedenkt dat de trekker leeg 14 en maximaal belast 21 ton weegt!

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.