Nieuws Suikerbieten
Vertrouwen Britse bietenteler keldert
Nu duidelijk is geworden dat suikerbietentelers in het Verenigd Koninkrijk toch niet op zaaizaad kunnen rekenen dat gecoat is met neonicotinoïden, zakt het vertrouwen in de teelt naar een dieptepunt. Afnemer British Sugar weigert een renderende contractprijs te betalen en bovenwettelijke eisen werken kostprijsverhogend. Heeft de bietenteelt nog toekomst?
De British Beet Research Organisation (BBRO) – De Britse versie van het IRS – maakte begin maart definitief bekend dat de drempelwaarde voor het in werking stellen van een derogatie voor neonics-gecoat zaaizaad niet is gehaald. Waar begin januari telers nog in een jubelstemming waren over een ontheffing, eindigt het feestje nu met een dikke kater.
Derogatie niet toegelaten
'The devil is in the detail' zeggen de Britten. Dat geldt zeker voor de derogatie op gecoat zaaizaad. Die werd begin januari aangekondigd door landbouwministerie DEFRA. In de derogatie werd een clausule opgenomen dat - wanneer de voorspelde schadedrempel eind augustus niet boven 9% uit zou komen - er geen reden is voor een ontheffing. Matige vorst in februari heeft ervoor gezorgd dat de eerste luizenvlucht pas op 18 mei wordt verwacht. Volgens het gebruikte model betekent dat een schadedruk van 8,37% voor eind augustus. Niet voldoende voor een derogatie.
Dit betekent dat zaaizaad niet met Cruiser SB neonicotinoïden behandeld mag worden in het Verenigd Koninkrijk. Bijkomend probleem is dat, nadat de derogatie begin januari bekend werd, veel telers gekozen hebben voor gecoat zaaizaad. Dit zaaizaad is behandeld en reeds afgeleverd aan de bedrijven. Of dit nu moet worden geretourneerd en of voldoende niet-gecoat zaaizaad voorhanden is, is nu niet bekend. Telers vrezen vertragingen in de leveringen, waardoor ze niet tijdig kunnen zaaien.
Noodtoelatingen
Bietentelers hebben voor dit teeltseizoen inmiddels 2 tijdelijke toelatingen gekregen. De een voor het granulaat Vydate 10g en de ander voor 1 bespuiting met Teppeki. De BBRO heeft voor nog twee insecticiden een noodontheffing aangevraagd. Deze zijn nog niet toegekend. Vanwege de lagere luizenpopulatie mag dan een lagere besmettingskans worden verwacht, de kans op het vergelingsvirus in bieten is groot volgens de BBRO. Dit komt door de enorm hoge ziektedruk afgelopen jaar, dat in plantresten of niet-geoogste gewassen kan overleven.
Het is nieuwe tegenslag voor telers op het eiland. Zij hikken aan tegen een bietenprijs die fors lager ligt dan de kostprijs. Voor teeltjaar 2020 betaalt British Sugar (de enige afnemer) £22,50 per ton bieten (bij 16% suiker), voor een 1-jarig contract. Omgerekend zo'n €26,25. Dit terwijl de kostprijs op bijna €35 ligt, zo vertelt bietenteler Andrew Ward op Twitter. Dit jaar ligt de contractprijs op hetzelfde niveau. Wel komt er een risicofonds voor opbrengstderving door het vergelingsvirus. Die biedt voor de telers een doekje voor het bloeden en dekt niet alle schade.
Veel stoppers
Het gevolg is dat veel bedrijven stoppen met de teelt. Soms na 70 of 80 jaar. De risico's zijn simpelweg te groot geworden en de uitbetalingsprijs is niet kostendekkend. Daarbij komt dat de leveringsvoorwaarden ongunstig zijn. Zo loopt de Britse campagne door tot begin maart, waardoor vorstschade en bodemverdichting op de loer liggen. De laatste 10 jaar fluctueerde het areaal flink. In 2010 werden nog 118.000 hectare suikerbieten geteeld. Het dieptepunt lag in 2015 met slechts 90.000 hectare. Afgelopen seizoen bedroeg het areaal 104.000 hectare. Nu tarwe weer een aantrekkelijker alternatief geworden is hebben akkerbouwers een keuze.
Een derde knelpunt voor Britse boeren is het keurmerk Red Tractor. Een soort PlanetProof-certificaat dat bovenwettelijke eisen stelt aan het product. British Sugar neemt alleen bieten af die volgens deze productieregels zijn verbouwd. In toenemende mate zijn telers ontevreden over de afspraak. Volgens hen is suiker een wereldwijde commodity en betalen de meerkosten van dit schema zich niet terug. De eisen werken prima als het gaat om dierwelzijn, maar niet bij producten als suiker en tarwe. Dat concludeert ook boerenbelangenbehartiger NFU.
Dood spoor
Het VK telt nog een grote suikerproducent: Tate & Lyle. Zij verwerken louter ruwe rietsuiker. Tegen de lagere prijs voor deze suikersoort kunnen bietentelers niet opboksen. Zij betichten de overheid van partijdigheid en vrezen dat de import van rietsuiker door T&L, en bietsuiker uit Frankrijk, alleen maar toeneemt, zoals al zichtbaar is in de cijfers. Daarmee komt de bietenteelt na ruim 100 jaar op een dood spoor.
Niels van der Boom
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
