Waar kunnen in vredesnaam al die uien naartoe?

Als het niet lukt om uien te slijten aan gangbare marktpartijen voor de retail en export, welke kanalen blijven er dan nog over? Die vraag doemt op nu de uienprijzen al weken zo laag zijn, dat er niets meer aan te verdienen valt.

Er zijn momenteel totaal geen lichtpuntjes te zien op de uienmarkt. Telers, van uien, hebben geen andere keus dan wachten en hopen op betere tijden of om andere mogelijkheden te verkennen. Boerenbusiness onderzocht in welke kanalen uien nog meer verdwijnen en of dat op dit moment een reële optie is.

• Schillerij
  In de schillerij wordt veelal gewerkt op contractbasis. Het gevolg daarvan is dat grondstof en prijs vooraf al vast liggen. De industrie geeft zelfs al aan dat bijkopen doorgaans niet nodig is en daarmee is de schillerij geen kanaal om extra uien aan te slijten.
   
• Gebakken uitjes
  Ook bedrijven die gebakken uitjes produceren hebben hun eigen circuit voor de grondstof. Extra aanbod inkopen, komt dan ook zelden voor.
   

• Oliën
  TOP Onions uit ’s-Gravenpolder is één van de grootste leveranciers van uienolie en uienconcentraat ter wereld. Alleen worden voor dit destilleringsproces geen zaaiuien, maar plantuien gebruikt.
   
• Vergisten
  Uien vergisten tot biogas is mogelijk, maar er is weinig interesse voor. Een ui bevat veel water en produceert weinig gas. Daarentegen komt er wel geuroverlast vrij. Vergisters die op mest vergassen, kunnen er wel uien aan toevoegen. Echter, zij willen die uien voor niets hebben en in sommige gevallen moet er zelfs worden bijbetaald.
   
• Veevoer
  Voeruien zijn een gezond onderdeel in het rantsoen. Van al het vee zijn schapen het meest geschikt om uien te voeren. Normaal gaan er al tarra-uien heen. Ook aan vleesvee en jongvee kunnen zonder problemen uien gevoerd worden, maar een melkkoe zou maximaal 2,5 kilo per dag aankunnen. Bij mestvee moet er 6 weken voor de slacht worden gestopt met uien voeren. Hier kleeft dus wel een risico aan, want in geval van een noodslachting stinken de karkassen naar uien en rest niets anders dan een destructiebedrijf met alle kosten van dien.
  
  Een voerhandelaar vertelt dat de afnemers van voeruien voor 80 procent, zogenaamde, ‘rommelboeren’ betreft. Dat vanwege de lage kosten. Aanbieders van uien voor voer krijgen niets betaald of moeten er geld op toeleggen.
  
  Dan is er nog uienpulp, een schoon restproduct uit de uiensnijderijen en verwerking, voor vee. Het betreft een regulier product dat maar beperkt wordt afgezet. Er zijn geen mogelijkheden om deze stroom te vergroten.
   
• Inuline uit uien
  Sensus wint inuline voor de voedingsmiddelenindustrie uit de cichoreiwortel. Ook in uien komt inuline voor. Toch is de stof niet op een economische manier uit uien te winnen of te produceren, zo laat René Schunselaar van Sensus weten.
   
• Niks doen en afwachten
  Vooral voor telers die uien in kisten in mechanische koeling hebben en toch al kosten hebben gemaakt, is ‘wachten tot een eventuele ommekeer’ een hele reële optie. Hoewel er op dit moment geen lichtpuntjes zijn, weet je het nooit op de uienmarkt. Zo was er in 2010, 2014 en 2015 sprake van een opleving aan het einde van het seizoen.
   
• Uien over het land uitrijden
  Aangezien het al voorjaar is, heeft niet iedereen voldoende land beschikbaar om uien uit te strooien.

Kortom, de keuze voor een ander afzetkanaal is uiterst beperkt en zelfs de laagwaardige kanalen blijken vaak geen alternatief. Of het plan van Wiskerke Onions om het overschot naar de hongergebieden in Oost-Afrika te brengen, moet nog kans van slagen hebben.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.