Rabobank waarschuwt voor overaanbod melk

Ik dacht dat de melkfabriek verantwoordelijkheid droeg voor de afzet van onze melk. Dat is toch altijd de toegevoegde waarde die ze zeggen te leveren.
We worden als boeren gestimuleerd een constante en voorspelbare stroom van hoogwaardig product te leveren ( dat is de toegevoegde waarde die de boer levert) en nu stokt de afzet bij onze afnemer en nu dumpen ze de kosten daarvan weer terug bij de boer.

Ja we willen met zijn alle zo graag exporteren, 70-75% van de melk of varkensvlees exporteren we. We maken ons zelf onterecht wijs dat we raket-geleerden zijn omdat we een product maken dat niemand anders kan. Terwijl de kennis en kunde makkelijker te exporteren is dan het product zelf. We zijn zo dom om de productie van een stoppend bedrijf zo snel mogelijk weer in te vullen.

Je ziet het in de melkveehouderij, we lachten als melkveehouders die 'domme' intensieve veehouders uit, met hoge mestafzetkosten en lage prijzen voor het product. Nu zitten we in het zelfde schuitje. Melkveehouders die voor mestafzet moeten concurreren met varkenshouders en een dikke prijs moeten betalen voor mestafzet. De melkfabriek vindt het allemaal prima, een goedkope aanvoer van melk in overvloed.

Voor elke nieuwe toekomstvisie komt de melkfabriek met het zinnetje; "het aantal bedrijven krimpt maar de productie blijft gelijk". Zolang als dit zo blijft gaan we niks verdienen. De schaalnadelen van schaalvergroting wegen zwaarder dan de schaalvoordelen. En dan zie ik mensen het hebben over in Europees verband de productie beperken. Ik denk dat Europa dan tot de conclusie komt : laat de landen met de hoogste zelfvoorzieningsgraad en hoogste 'druk op het milieu en omgeving' maar de productie beperken. We zijn ook een beetje kinderachtig, wanneer we profiteren van de export door toren hoge prijzen, melkpoeder voor China of varkenspest in China, 'dan wordt het nooit meer slecht' en nu we de nadelen ervaren moeten we als collectief (binnen Europa) minder gaan produceren.

We laten ons door de accountmanagers en adviseurs van de aanverwante bedrijven opjagen om de totale veestapel/productie gelijk te houden, zodat zij hun baan kunnen behouden, terwijl dit tegen de natuurlijke werking is van de 'varkens'cyclus. De aanverwante bedrijven weten toch dat bij calamiteiten de boer opdraait voor de kosten, het risico voor de gehele keten ligt bij de boer.