Opinies

De hoge mestprijzen in ons land zijn een stimulans voor de mestexport. Het eerste half jaar is er ruim een kwart meer mest geëxporteerd dan in de eerste helft van 2024. Dat is positief nieuws omdat juist vanaf 2020 de mestexport daalde of hooguit stabiliseerde.

Terwijl de aandacht ten aanzien van de economie dagelijks uitgaat naar de grillen van de Amerikaanse president, zijn importheffingen en de gevolgen daarvan, hobbelt de economie rustig door. Deze week kwam er uit alle regio's wel enig positief nieuws over de conjunctuur.

Het is zomer. Velen trekken naar Frankrijk of Italië – landen waar je geniet van zon, wijn, lavendel en la dolce vita. Maar wat als we, naast vakantieplezier, ook beleidsinspiratie zouden meenemen uit het zuiden? Zeker op het vlak van landbouw hebben deze twee landen iets belangrijks te zeggen. En daar kunnen wij, als landbouwland, best naar luisteren.

Bijna een jaar lang was de Labour-regering goed op weg om het vertrouwen in de Britse politiek terug te winnen. De afgelopen dagen ontvouwt zich echter een ware soap in het Lagerhuis. Minister van Financiën Rachel Reeves én het pond zijn de grootste slachtoffers.

De Nederlandse inkoopmanagers zijn in juni plotseling een stuk optimistischer geworden. De index van de Nevi die de stemming onder de Nevi-leden meet, steeg van 49,0 in mei tot 51,2 in juni. Dat is best een behoorlijke stijging voor een maand. De toelichting klonk ook behoorlijk positief; er was sprake van een brede verbetering van het vertrouwen. Gegeven de gespannen geopolitieke situatie en de onzekerheid omtrent de Amerikaanse importheffingen is het toegenomen vertrouwen best opmerkelijk.

De flinke dollardaling pakt voor Nederlandse huishoudens best goed uit. Allerlei artikelen kunnen een stuk goedkoper worden. In euro's uitgedrukt neemt de prijs van Amerikaanse artikelen af en Aziatische exportbedrijven weten hun weg naar Europa te vinden.

De Amerikanen en de Chinezen hebben een handelsovereenkomst gesloten langs de lijnen van wat ze een paar weken geleden in Geneve hebben besproken. Veel details zijn nog niet bekend. Misschien is dat omdat er weinig details zijn. Het duurt normaal gesproken jaren voordat landen het eens zijn over handelsakkoorden. Niet een paar maanden. Dat er toch een bekendmaking is van een akkoord geeft waarschijnlijk aan hoe groot de druk op beide landen is om te de-escaleren. De Chinese economie staat onder druk. De crisis in het vastgoed wordt niet dieper, maar is evenmin dicht bij een oplossing. De binnenlandse vraag ontwikkelt zich zwak en deflatie dreigt. Het laatste wat China kan gebruiken is een forse daling van de export naar de VS.

Het overkomt me steeds vaker. Terwijl ik m'n koffie roer en m'n krant doorneem, denk ik: als ChatGPT en andere kunstmatige intelligentie de toekomst wordt, wat voeg ík dan eigenlijk nog toe?

Zelden heb ik een president van een centrale bank zo vaak horen zeggen dat hij het allemaal niet zo precies weet als tijdens de laatste persconferentie van Fed-baas Jay Powell. Terwijl president Trump al tijden renteverlagingen eist, wacht de Fed juist op wat komen gaat. En wat dat zal zijn, weet Powell niet. Hij refereerde aan andere economische voorspellers en merkte op dat die niet tot heel andere conclusies komen dan de Fed.

De Israëlische militaire acties in Iran hebben tot schrik op financiële markten geleid, maar zeker niet tot paniek. De aanvallen richtten zich op nucleaire installaties, niet op olie-installaties. Als de spanningen op zouden lopen en militaire acties over en weer zouden escaleren, kan het een ander verhaal worden.

Het rentebesluit van de Zwitserse centrale bank heeft een extra lading gekregen nu het valutabeleid onder een Amerikaans vergrootglas ligt. Een belangrijke les uit het Alpenland is dat complexiteit een beter exportwapen is dan een zwakke munt.

De discussies over de handelsrelaties tussen landen duren voort en blijven chaotisch. Er is zeker een mogelijkheid dat de boel escaleert, ontploft en tot grote economische schade leidt. Waarschijnlijker lijkt mij dat het allemaal met een sisser afloopt, zij het met een luide sisser en met af en toe nabranders. De Amerikaanse minister van Financiën, Scott Bessent, heeft duidelijk gemaakt dat importheffingen van 145% op Chinese goederen die naar de VS worden geëxporteerd en heffingen van 125% op goederen die de andere kant op gaan alle handel stoppen en dat dit niet de bedoeling is. De Amerikanen vinden dat er in de internationale handel geen ‘level playing field’ is en daar hebben ze een punt. Ze zijn uit op betere voorwaarden voor henzelf, niet op deglobalisering.