China koopt Australische melkproductie op

De vraag naar melk in China groeit als kool. De reden is een combinatie van een groeiende middenklasse, verstedelijking en het slechte imago van eigen melk door voedselschandalen.

Groeiende middenklasse betekent dat er in China inmiddels miljoenen huishoudens zijn die voor het eerst ooit aan het einde van de maand, nadat alle rekeningen zijn betaald, geld over houden. Daardoor zijn ze in staat producten te kopen die voor ze eerder onbetaalbaar waren, bijvoorbeeld koffie in plaats van thee zoals altijd, maar ook meer te betalen voor betere producten. Melk is er een goed voorbeeld van, zeker doordat de schrik er bij de Chinese ouders goed in zit sinds de melamine-crisis eind 2008. Toen werd bekend dat er melamine in melk en babyvoeding zat. 300.000 Chinezen werden geraakt, meer dan 50.000 baby’s waren opgenomen in de Chineze ziekenhuizen en 6 kwamen te overlijden.

Een van de gevolgen daarvan is dat de melk uit andere landen de voorkeur heeft boven melk uit eigen land. Voor één liter melk uit Australië leggen Chinese huishoudens bijvoorbeeld makkelijk 10 dollar neer. Ter vergelijking: de prijs van een liter melk uit China bedraagt ongeveer 2 dollar.

Verstedelijking in China betekent dat er tegelijkertijd meer mensen zijn die niet meer voor hun eigen voedsel, waaronder melk, kunnen zorgen maar ook dat er minder landbouwgrond is. Immers, op hetzelfde stuk grond kun je niet én nieuwe wijken bouwen én voedsel produceren. De verstedelijking in China afgelopen jaren heeft ertoe geleid dat er tegenwoordig meer dan 150 steden zijn in China met meer dan één miljoen inwoners. Sinds 2011 leeft meer dan de helft van de inwoners van China in een stad. Mede door de verstedelijking kan China slechts 78 procent van de eigen melkbehoefte produceren.

De vraag naar buitenlandse melk en de winst op het verkopen ervan in China is zodanig dat Chinese melkproducenten steeds vaker melkproductie in Australië overnemen. Het Chinese melkbedrijf Ningbo Dairy, dat al vele melkboerderijen ingelijfd heeft, nam onlangs verschillende melkproducenten over voor 15 miljoen Australische dollar (ruim 10 miljoen euro). In totaal gaat het om 90.000 koeien die 500 miljoen liter melk per jaar produceren. Dat zal zeker niet de laatste overname zijn. Ningbo Diary’s wil uiteindelijk 100.000 liter melk per dag produceren in Australië en dagelijks naar China transporteren.

Aangezien de lonen in Australië een veelvoud zijn van die in China, zijn de nieuwe Chinese eigenaren van plan niet alleen hun geld maar ook eigen werknemers naar Australië te brengen. Het voornemen van Ningbo Dairy’s is om 2.000 Chinesen te verhuizen naar Australië om daar koeien te melken en de productie op te voeren.

Export van melk uit Australië wordt makkelijker wanneer de twee landen een handelsverdrag ondertekenen. De onderhandelingen erover duren al negen jaar en bevinden zich in de afrondende fase. Wat voor effect een handelsverdrag voor melkuitvoer kan hebben leert de ervaring van het Australische buurland Nieuw-Zeeland. Dat land heeft sinds 2008 een vrijhandelsverdrag met China. Export van melk uit Nieuw-Zeeland naar China is sindsdien vertienvoudigd.  

De Europese Unie heeft nog geen handelsverdrag met China. Er zijn ook geen onderhandelingen erover gaande op het moment. IJsland was het eerste Europese land dat zo een verdrag afsloot met China. Dat gebeurde in 2013. Zwitserland, net als IJsland geen lid van de Europese Unie, is eerder dit jaar onderhandelingen begonnen met China voor een vrijhandelsverdrag tussen de twee landen.

Edin Mujagic

Edin Mujagic is macro-econoom en hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Hij focust zich op de wereldwijde centrale banken, en in zijn blogs schrijft hij met name over de ECB en Fed. Ook heeft hij diverse boeken geschreven.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.