Wat hebben Mark Rutte en het Britse pond gemeen?

De afgelopen dagen krijgt de Britse economie de ene na de andere tegenvaller te verwerken. Maar die negatieve nieuwsstroom heeft vreemd genoeg geen impact op het koersverloop van het pond.

De wijze waarop minister-president Mark Rutte zonder al te veel kleerscheuren door elke crisis rolt, leverde hem in buitenlandse media de bijnaam 'Teflon Mark' op. Het Britse pond verdient de laatste tijd een vergelijkbare bijnaam. De laatste dagen lijkt het wel alsof geen enkele tegenvaller deze munt kan raken. Zorgt een snelle verspreiding van de Indiase coronavariant ervoor dat lockdownmaatregelen toch tot na 21 juni worden verlengd? Geen probleem! En dreigt de ruzie met de EU over de Noord-Ierse grens over te koken? Het laat de Britse munt koud. Het pond schommelt al wekenlang ogenschijnlijk onbewogen rond een niveau van  €1,15 à 1,16.

Berg wordt een kleine hobbel
Wie zich afvraagt waar die veerkracht vandaan komt, hoeft niet verder te kijken dan de Britse arbeidsmarkt en de rentevooruitzichten. Volgens de huidige schattingen loopt de werkloosheid in het najaar op tot 5,5%. Nog geen jaar geleden voorspelde de Britse rekenkamer dat dit percentage ruim dubbel zo hoog zou liggen. Aangezien de werkloosheid voor de coronapandemie uitkwam op 4%, is er slechts sprake van een klein hobbeltje op de arbeidsmarkt in plaats van een flinke berg. De meevaller is voor een deel te danken aan het beleid van de Bank of England (BoE). Die heeft de rente vorig jaar teruggeschroefd tot 0,1% en koopt nog steeds elke maand £3,4 miljard aan obligaties en andere activa.

Opvallend groeiverschil
Die maatregelen hebben duidelijk effect. Vorig maand verhoogde de BoE de verwachting voor de economische groei in 2021 van 5 naar 7,25%. Dat zou het hoogste tempo zijn sinds de Tweede Wereldoorlog. Ter vergelijking: de meeste schattingen voor het Europese groeitempo liggen tussen 4 en 5%. De naar verhouding grote kracht van het economisch herstel, zorgt ervoor dat de rente ook relatief snel kan stijgen. Eind mei vertelde Michael Saunders als lid van het monetaire beleidscomité dat de Bank of England mogelijk over 18 maanden een rentezet gaat doen. Slechts enkele dagen later liet zijn collega Gertjan Vlieghe doorschemeren dat de rente mogelijk al in de eerste helft van 2022 gaat stijgen.

Stilte voor de storm?
Als de inflatie in toom blijft, maakt een stijgende rente een munt gebruikelijk meer aantrekkelijk. Dat geldt straks helemaal voor het pond, aangezien het ernaar uitziet dat de ECB de rente nog lange tijd laag houdt. Dat vooruitzicht weegt zwaarder dan de recente tegenvallers. Daar komt bij dat de ervaringen tijdens de Brexit-saga uitwijzen dat ruzies tussen de EU en Groot-Brittannië vaak met een sisser aflopen. Bovendien verandert een kleine verlenging van de lockdown niets aan het krachtige herstel dat na het terugrollen van de coronamaatregelen op gang komt. Voorlopig lijkt de zijwaartse beweging van het pond dan ook meer op een adempauze voor een nieuwe spurt, dan de voorbode voor een stapje terug.

Joost Derks

Joost Derks is valutaspecialist bij iBanFirst. Hij heeft ruim twintig jaar ervaring in de valutawereld. Deze column geeft zijn persoonlijke mening weer en is niet bedoeld als professioneel (beleggings)advies.

© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.