Krijn Poppe

De veranderende prijzen geven aan dat de economie niet erg in balans is. Ze maken ook weer eens duidelijk dat de kostprijs van de productie niet bepalend is voor de marktprijs: die wordt bepaald door vraag en aanbod. Alleen in een stabiele wereld zonder schokken en innovaties zijn de marktprijzen en kostprijzen aan elkaar gelijk.

We hebben te maken met historisch hoge graan- en melkprijzen. Tegenvallende oogsten, logistieke problemen door corona, veel vraag na twee jaar lockdowns, arbeidsmarkttekorten en nu ook nog de effecten van de oorlog in het oosten op graan-, energie- en kunstmestprijzen. Moet en kan er wat gedaan worden aan die hoge prijzen?

De oorlog in Oekraïne bracht ook de boeren in beeld. Sommigen bij het wegslepen van tanks, en Kees Huizinga in actualiteitenrubrieken om te pleiten voor de Oekraïense zaak en de gevolgen voor de voedselvoorziening in het Midden-Oosten te belichten – nog een crisis in de maak.

Debatten over het Europese landbouwbeleid of het Nederlandse milieubeleid leiden regelmatig tot discussies over onze relatie met ontwikkelingslanden. Moeten we in hun voedsel voorzien door onze export en dreigt dat bij nieuw beleid in gevaar te komen? Of kunnen ze daar zelf wat meer produceren?

Misschien kan de overheid maar beter de minimumeisen in de markt vergroten in plaats van te vertrouwen op de consument die met de toegevoegde informatie de juiste keuze maakt. Zelf zie ik ook veel in een tussenweg: één bedrijfscertificering op een complete set van issues.

Een nieuw jaar, tijd om letterlijk de balans op te maken en de financiële resultaten over het afgelopen jaar vast te stellen. Maar ook dan is het zinvol de eigen uitkomsten te vergelijken met die van anderen en feedback te krijgen op het eigen management. Ik heb de indruk dat de belangstelling daarvoor tanende is.

Haagse ministeries en politici hebben te weinig kennis van de praktijk, zo valt van tijd tot tijd te beluisteren bij klagende boeren en burgers. Je kunt de stelling verdedigen dat de overheid helemaal niet alle kennis nodig heeft om besluiten te nemen die de nationale welvaart vergroten.

Over het functioneren van ons voedselsysteem is veel te doen. Zelfs zoveel dat de Verenigde Naties er in september op hoog niveau een Voedseltop over organiseert. Dat er meer moet worden geproduceerd, is duidelijk.