Opinies

Zelden heb ik een president van een centrale bank zo vaak horen zeggen dat hij het allemaal niet zo precies weet als tijdens de laatste persconferentie van Fed-baas Jay Powell. Terwijl president Trump al tijden renteverlagingen eist, wacht de Fed juist op wat komen gaat. En wat dat zal zijn, weet Powell niet. Hij refereerde aan andere economische voorspellers en merkte op dat die niet tot heel andere conclusies komen dan de Fed.

De Israëlische militaire acties in Iran hebben tot schrik op financiële markten geleid, maar zeker niet tot paniek. De aanvallen richtten zich op nucleaire installaties, niet op olie-installaties. Als de spanningen op zouden lopen en militaire acties over en weer zouden escaleren, kan het een ander verhaal worden.

Het rentebesluit van de Zwitserse centrale bank heeft een extra lading gekregen nu het valutabeleid onder een Amerikaans vergrootglas ligt. Een belangrijke les uit het Alpenland is dat complexiteit een beter exportwapen is dan een zwakke munt.

De discussies over de handelsrelaties tussen landen duren voort en blijven chaotisch. Er is zeker een mogelijkheid dat de boel escaleert, ontploft en tot grote economische schade leidt. Waarschijnlijker lijkt mij dat het allemaal met een sisser afloopt, zij het met een luide sisser en met af en toe nabranders. De Amerikaanse minister van Financiën, Scott Bessent, heeft duidelijk gemaakt dat importheffingen van 145% op Chinese goederen die naar de VS worden geëxporteerd en heffingen van 125% op goederen die de andere kant op gaan alle handel stoppen en dat dit niet de bedoeling is. De Amerikanen vinden dat er in de internationale handel geen ‘level playing field’ is en daar hebben ze een punt. Ze zijn uit op betere voorwaarden voor henzelf, niet op deglobalisering.

De zege van de conservatieve Karol Nawrocki in de Poolse presidentsverkiezingen laat de zloty opvallend koud. Het zou echter zomaar kunnen dat de uitslag op langere termijn wel degelijk doorwerkt in de valutawereld.

Toen Trump begin dit jaar het handelsvuur dreigde op te stoken, zag het er niet zo goed uit voor grote landen in Latijns-Amerika. Inmiddels vormt het Amerikaanse handelsbeleid juist een rugwind, terwijl de Mexicaanse peso en Braziliaanse real profiteren van hoge rentes.

Er komt een moment waarop je beseft: dit bedrijf is nooit 'af'. Er is geen eindpunt. Geen status 'voltooid'. Je bouwt, je verbouwt, je verbetert, je koopt, je ruilt. Jaar in jaar uit. En als je denkt: nu klopt het, nu staat het zoals het moet... verandert er iets. In de markt, de regelgeving, de omgeving of privé. Of gewoon op het land of in de stal.

Kredietbeoordelaar Moody's heeft de rating voor Amerikaanse staatsleningen verlaagd. Zo komt er een nieuwe krasje op de financiële uitstraling van de Verenigde Staten en op de dollar, die al enkele maanden in de hoek zit waar de klappen vallen.

Het veruit belangrijkste nieuws deze week was een uitspraak van Scott Bessent, de Amerikaanse minister van Financiën. Na afloop van de onderhandelingen met de Chinezen zei hij dat de invoerrechten, zoals die golden, dat wil zeggen 145% op Chinese goederen die naar de VS worden geëxporteerd en 125% op de goederenstroom de andere kant op, de handel zouden stilleggen en dat dat niet de bedoeling is. Wel houden de Amerikanen vast aan hun eis dat de internationale handel evenwichtiger moet worden. Daarover gaan de onderhandelingen nu. Voorlopig heffen de Amerikanen 30% op goederen uit China. Dat is niet misselijk, maar onder Trump-1 en Biden was al een tarief ontstaan van circa 20%. Zo heel veel meer is het huidige tarief dus ook niet. Als het hierbij zou blijven dan zal de invloed op de economie bescheiden zijn, vermoed ik.

De Britse handelsdeal met de Verenigde Staten trekt alle aandacht, maar op de lange termijn is de overeenkomst die de Britse premier Keir Starmer met India sloot belangrijker voor de groeivooruitzichten van het Verenigd Koninkrijk. Ondertussen kruipt het pond weer omhoog.

Vorige week bleek het Amerikaanse bbp in het eerste kwartaal iets te zijn gekrompen. We konden toen al zien dat de cijfers ernstig verstoord zijn. Importeurs in de VS en hun leveranciers hebben hun best gedaan om nog zoveel mogelijk spullen naar de VS te halen voordat de importheffingen van Trump van kracht zouden worden.

9 mei. Europadag. Voor sommigen een formaliteit van vlaggen, toespraken en gezwollen idealen. Voor mij een dag van reflectie. Niet over abstracte begrippen als 'eenheid' of 'vrede', maar over de tastbare meerwaarde van Europese samenwerking. En als er één sector is waarin die meerwaarde zich glashelder manifesteert, dan is het wel de landbouw.